salam
ค้างไว้ ไม่มาต่อจะเสียอมานะฮฺ

เรื่องมีอยู่ว่าที่บ้านจะมีผ้าขี้ริ้วหลายผืน แต่จะหยิบมาใช้ทีละ 2 ผืน (อย่างต่ำ)
เพื่อว่า .. ผืนหนึ่งเอาไว้เช็ด สิ่งที่ไม่ใช่น่ายิส เช่นน้ำเปล่า แกง หรือคราบอื่น ๆ
อีกผืนหนึ่งเอาไว้เก็บกวาดความเรี่ยราดของแมวที่ส่วนมากเป็นน่ายิส
ซึ่งผืนนี้บางครั้งเราก็พบว่ามันสกปรกไม่น่าหยิบจับกว่าผืนแรก
แต่เมื่อคืนวันผ่านไป ใช้ไปใช้มาจะพบว่า ผ้าที่ขาว .. และสะอาดกว่าคือ
ผ้าผืนที่สองเป็นเพราะว่า ผ้าผืนแรกที่ใช้งานไม่ค่อยสมบุกสมบันนัก จะผ่านการซักน้อยครั้ง
ตรงข้ามกับผ้าที่เช็ดน่ายิส .. เมื่อนำไปใช้แล้วเราจำเป็นต้องซักมันทันที ซักบ่อยครั้งและซักด้วยความละเอียดด้วย
เพราะฉะนั้นเรื่องราวของผ้าขี้ริ้วนี้ไม่สอนอะไรนอกจากว่า เราไม่สามารถจะกล่าวได้เลยว่า
คนที่เกิดมาแล้วมีชีวิตที่ดีตามแบบอิสลามนั้นดีกว่า คนที่เกิดขึ้นมาเพื่อต่อสู้ให้ได้อิสลาม
กล่าวไม่ได้เลยว่าคนที่เกิดมาท่ามกลางความดี จะดีกว่าคนที่เกิดมาท่ามกลางสังคมเลวร้าย
สิ่งสำคัญคือการขัดเกลา การซักล้าง ซึ่งเกิดจากการรับรู้ถึงความสกปรกของหัวใจตนเองต่างหาก
ซึ่งคนที่คิดว่าหัวใจตนเองสะอาดดีแล้วนั่นล่ะจะประสบความเสียหาย
คนที่ดีคือคนที่เตาบัตตนเองตลอดเวลา
(อ.ท่านสอนไว้)
ขอให้เจริญในสัจธรรม
