เรื่องข้อมูล ถูกไม่ถูก นั้นเรื่องนึง..
ส่วนเรื่อง มารยาทในการนำเสนอ การใช้คำพูด ใช้ถ้อยคำ นั่นก็เป็นอีกเรื่องนึง..
บางคน นำเสนอข้อมูลที่ถูกต้อง แต่ใช้วิธีการที่ไม่ค่อยน่าอ่าน ทำให้คนไม่ค่อยอยากจะรับเอาข้อมูลนั้น..
ในขณะที่บางคน พูดจาฉะฉาน ใช้ถ้อยคำที่สวยงาม แต่ข้อมูลที่นำเสนอมากลับไม่ถูกต้อง..
ที่แย่สุดก็คือ ข้อมูลที่นำเสนอก็ไม่ถูกแล้ว มารยาทยังใช้ไม่ได้อีก.. วัลอิยาซุบิลลาฮฺ
เพราะฉะนั้น เรื่องมารยาท จึงเป็นเรื่องที่มาคู่กับความรู้เสมอ.. ถึงจะไม่มีความรู้ แต่มารยาทดี ก็ยังจะดีกว่า มีความรู้ แต่มารยาททราม..
และก็ท่องไว้ ว่าความรู้ ไม่ได้มีเฉพาะในชั้นเรียนซานาวีย์ เตือนสติตัวเองให้มาก ว่ายังมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่รู้.. การพูดการจาของเรา จะได้ดูสุภาพและน่าฟังมากยิ่งขึ้น.. พูดอะไร ก็ให้มันพอดีๆ ให้พอเหมาะ อย่าล้ำเส้นจนเกินไป รู้หนึ่งตอบแค่หนึ่ง อย่าไปตอบสิบ.. ลด ละ เลิก การพูดข่มคนอื่นในทำนอง "ข้ารู้ ข้าเรียนมา เอ็งรู้จริง ก็เอามาโชว์ซิ มาดูว่า ใครแน่กว่ากัน" มันไม่ใช่มารยาทของผู้เรียนศาสนา และไม่ใช่มารยาทของมุสลิมด้วยซ้ำ.. อย่าให้เรื่องศาสนา กลายเป็นการชิงดีชิงเด่น จะเอาชนะกัน หรือเพื่ออวดภูมิตัวเอง..
นี่ครับ ตัวอย่างของเรา อิหม่ามชาฟิอีย์ เราะหิมะฮุลลอฮฺ กล่าวว่า :
تواضع تكن كالنجم لاح لناظر
จงถ่อมตนเถิด แล้วท่านจะเป็นดั่งดวงดาราส่องประกายแก่ผู้พบเห็น
على صفحات الماء وهو رفيع
บนพื้นผิวน้ำ ทั้งที่ตัวมันนั้นอยู่สูงส่งนัก
ولا تكن كالدخان يعلو بنفسه
และอย่าได้เป็นดั่งควันไฟที่พยายามถีบตัวขึ้นสูง
الى طبقات الجو وهو وضيع
สู่ชั้นเวหา ทั้งที่ตัวเองนั้นต่ำต้อยยิ่ง
