فخرج بالفظ ماكان مفيد اولم يكن لفظ كالاشارة والكتابة والعقد والنصب فلايسمى كلاما عندالنحات[/b]
ก่อนจากประโยคนี้เขาอธิบายถึงคำว่าละฟาหรือลัฟซุนซึงหมายถึงเสียงที่เปล่งออกมาเป็นคำหรืออักษร
ส่วนข้อความข้างบนนั้นหมายถึงสิ่งที่มีประโยชน์นั้นไม่ได้เข้าอยู่ในความมหมายของละฟาหรือลัฟซุนและไม่เข้าอยู่ว่าเป็นละฟาอีกเช่นกัน เช่นการทำเครื่องหมายชี้คือเช่นการชี้ของคนใบ้ซึ่งไม่มีเสียง การบันทึกหรือการเขียน และคำว่าอักดุคือการทำสัญญาและสุดท้ายป้ายสัญญาณซึ่งต่างๆเหล่านี้นั้นไม่มีเสียงเปล่งออกมาจึงถูกคัดออกหรือไม่เข้าอยู่ในความหมายของละฟาหรือลัฟซุน
ผิดพลาดขออภัยผิดใจขอมะอัฟ
