นี้ถ้าหากวาฮาบีย์ยอมรับในความรู้อุลามะท่านอื่นที่อยู่ต่างทัศนะกับตนเองบ้าง ป่านนี้ พวกเขาคงจะไม่ถูกโดดเดี่ยวจากอุลามะท่านอื่นๆ
แต่ในขณะเดียวกัน วาฮาบีมักฉกแวยคำอ้างที่มันสอดคล้องกับทัศนะตนเอง มาแอบอ้างอย่างน่าเกลียด
เช่นพวกเขาไม่ยอมรับในความรู้ของอุลามะที่มัสหับสังกัดในทัศนะต่างของสี่มัสหับ
แต่พอสุดๆหนีไม่ได้ในเชิงวิชาการด้านต่างหรือจนมุมเขาก็ยังหน้าด้านเอาคำพูดของผู้ที่มีสังกัดทัศนะมาอ้าง
เห็นๆกันอยู่ว่า พวกเขาไม่มีอุลามะที่มีความรู้เช่นเดียวกับ ทั้งสี่มัสหับเลย
