วิภาษบทความ อ.ปราโมทย์ เรื่องอุทิศผลบุญแก่ผู้ตาย

[Al Fatoni]

ลองอ่านดูนะครับ แปลจากที่คุณ Imtinan นำเสนอไว้

Mereka yang mempunyai anggapan bahwa doa kepada mayit tidak sampai sepertinya hanya secara tekstual (harfiyah) memahami suatu dalil tanpa menghubungkan dengan dalil-dalil lainnya.
บุคคลที่ถือว่า การขอดุอาอ์แก่ผู้ตายนั้นไม่ถึง โดยอ้างความเข้าใจจากตัวบทหลักฐานที่ไม่มีความสัมพันธ์กับหลักฐานอื่นๆ เลย

Sehingga kesimpulan yang mereka ambil mengenai do’a, bacaan Al-Qur’an, shadaqoh dan tahlil tidak berguna bagi orang yang telah meninggal.
จนกระทั่งบทสรุปของพวกเขาเกี่ยวกับการขอดุอาอ์ การอ่านอัล-กุรอาน การศ็ดะเกาะฮ์ (บริจาคทาน) และการตะหฺลีล จะไม่เป็นประโยชน์ใดๆ ต่อผู้ตาย

Dalam ayat lain Allah SWT menyatakan bahwa orang yang telah meninggal dapat menerima manfaat doa yang dikirimkan oleh orang yang masih hidup. Allah SWT berfirman:
ในโองการอื่น ซึ่งอัลลอฮฺ ซ.บ. ตรัสว่าแท้จริงบุคคลที่ตายไปแล้วนั้นจะได้รับการช่วยเหลือ (ประโยชน์) จากดุอาอ์ของบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ได้ส่งไปให้  อัลลอฮฺ ซ.บ. ตรัสว่า

وَالَّذِيْنَ جَاءُوْامِنْ بَعْدِ هِمْ يَقُوْلُوْنَ رَبَّنَااغْفِرْلَنَا وَلإخَْوَانِنَاالَّذِيْنَ سَبَقُوْنَا بِاْلإَْيْمَانِ......
“Dan orang-orang yang datang setelah mereka, berkata: Yaa Tuhan kami, ampunilah kami dan ampunilah saudara-saudara kami yang telah mendahului kami dengan beriman.” (QS Al-Hasyr 59: 10)
ความว่า : "และบรรดาบุคคลที่มาก่อนพวกเขา, กล่าวว่า "โอ้พระผู้เป็นเจ้าของเหล่าข้าพระองค์, ได้โปรดอภัยแก่เหล่าข้าพระองค์ และบรรดาญาติมิตรของเหล่าข้าพระองค์ด้วยเถิด ที่ซึ่งได้ล่วงหน้าไปก่อนเหล่าข้าพระองค์ด้วยกับความศรัทธา" (อัลกุรอาน : อัลหัชฺร์ (59) : 10)

1. ٍAyat ini menunjunkkan bahwa doa generasi berikut bisa sampai kepada generasi pendahulunya yang telah meninggal. Begitu juga keterangan dalam kitab “At-Tawassul” karangan As-Syaikh Albani menyatakan: “Bertawassul yang diizinkan dalam syara’ adalah tawassul dengan nama-nama dan sifat-sifat Allah, tawassul dengan amalan soleh dan tawassul dengan doa orang shaleh.”
1.) โองการนี้ แสดงให้เห็นว่า ดุอาอ์ของคนรุ่นหลังจะถึงแก่คนรุ่นก่อนที่ได้ตายไปแล้ว เช่นเดียวกัน คำอธิบายในหนังสือ "อัต-ตะวัสสุล" ผลงานของอัชชัยฺค์อัลบานีย์ กล่าวว่า : "การตะวัสสุลที่ถูกอนุมัติในศาสนานั้นคือ การตะวัสสุลด้วยกับบรรดาพระนามและบรรดาคุณลักษณะของอัลลอฮฺ, ตะวัสสุลด้วยกับการงานที่ดีงามและตะวัสสุลด้วยกับดุอาอ์ของผู้ที่ศอลิหฺ"

2. Mukjizat para nabi, karomah para wali dan ma’unah para ulama tidak terputus dengan kematian mereka. Dalam kitab Syawahidu al Haq, karya Syeikh Yusuf Ibn Ismail an-Nabhani: 118 dinyatakan:
2.) มุ๊ญิซัตของบรรดานบีย์, กะรอมัตของบรรดาวลีย์และม๊ะอุนะฮ์ของบรรดาอุละมาอ์จะไม่ถูกตัดขาดด้วยกับการตายของพวกเขา  ในหนังสือ ชะวาฮิดุลหั๊กฺ  ผลงานของชัยฺค์ยูสุฟ บิน อิสมาอีล อันนับฮานีย์: หน้า 118 ได้ถูกอธิบายไว้ว่า:

وَيَجُوزُ التَّوَسُّلُ بِهِمْ إلَى اللهِ تَعَالَى ، وَالإِسْتِغَاثَةُ بِالأنْبِيَاءِ وَالمُرْسَلِيْنَ وَالعُلَمَاءِ وَالصَّالِحِيْنَ بَعْدَ مَوتِهِمْ لأَنَّ مُعْجِزَةَ الأَنْبِيَاءِ وَكَرَمَاتِ الأَولِيَاءِ لاَتَنْقَطِعُ بِالمَوتِ
“Boleh bertawassul dengan mereka (para nabi dan wali) untuk memohon kepada Allah SWT dan boleh meminta pertolongan dengan perantara para Nabi, Rasul, para ulama dan orang-orang yang shalih setelah mereka wafat, karena mukjizat para Nabi dan karomah para wali itu tidaklah terputus sebab kematian.”(Syeikh Yusuf Ibn Ismail an-Nabhani, Syawahidul Haq, (Jakarta: Dinamika Berkah Utama, t.th), h. 118)
ความว่า : "เป็นที่อนุญาตให้ทำการตะวัสสุลด้วยกับพวกเขา (บรรดานบีย์และวลีย์) เพื่อทำการขอวิงวอนต่ออัลลอฮฺ ซ.บ. และอนุญาตให้ทำการขอการช่วยเหลือด้วยกับบรรดานบีย์, ร็สูล, บรรดาอุละมาอ์และบรรดาบุคคลที่ทรงคุณธรรมหลังจากพวกเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว, เพราะมุ๊ญิซัตของบรรดานบีย์และกะรอมัตของบรรดาวลีย์นั้นจะไม่ถูกตัดขาดเนื่องด้วยความตาย" (ชัยฺค์ยูสุฟ บิน อิสมาอีล อันนับฮานีย์, หนังสือ ชะวาฮิดุลหั๊กฺ, (Jakarta: Dinamika Berkah Utama, t.th), หน้า 118)

3. Dasar hukum yang menerangkan bahwa pahala dari bacaan yang dilakukan oleh keluarga mayit atau orang lain itu dapat sampai kepada si mayit yang dikirimi pahala dari bacaan tersebut adalah banyak sekali. Antara lain hadits yang dikemukakan oleh Dr. Ahmad as-Syarbashi, guru besar pada Universitas al-Azhar, dalam kitabnya, Yas`aluunaka fid Diini wal Hayaah juz 1 : 442, sebagai berikut:
3.) หลักฐานของหุกุมที่ทำการอธิบายว่า ผลบุญจากการอ่าน (อัลกุรอาน, ซิกิร เป็นต้น-ผู้แปล) ที่ถูกกระทำโดยครอบครัวของผู้ตาย หรือบุคคลอื่นนั้น สามารถถึงแก่ผู้ตาย ที่ผลบุญนั้นถูกส่ง (อันเนื่อง) มาจากการอ่านดังกล่าวนั้นมี (ปรากฏหลักฐาน) มากมายนั้น  ส่วนหนึ่งจากหะดีษอื่นๆ ซึ่งถูกนำเสนอโดย ดร.อะหฺมัด อัชชัรฺบาศีย์, อาจารย์ใหญ่แห่งมหาวิทยาลัยอัลอัซฮัรฺ, ในหนังสือของท่าน, ยัสอะลูนะกะ ฟิดดีนนิ วัลหะยาฮฺ, เล่ม 1 หน้า 442 ดังต่อไปนี้

وَقَدِ اسْتَدَلَّ الفُقَهَاءُ عَلَى هَذَا بِأَنَّ أَحَدَ الصَّحَابَةِ سَأَلَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهِ عَلَيْهِ وَسَلَّم فَقَالَ لَهُ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّا نَتَصَدَّقُ عَنْ مَوتَانَا وَنُحَجُّ عَنْهُمْ وَنَدعُو لَهُمْ هَلْْ يَصِلُ ذَلِكَ إِلَيْهِمْ؟ قَالَ: نَعَمْ إِنَّهُ لَيَصِلُ إِلَيْهِمْ وَإِنَّهُمْ لَيَفْرَحُوْنَ بِهِ كَمَا يَفْرَحُ اَحَدُكُم بِالطَّبَقِ إِذَا أُهْدِيَ إِلَيْهِ!
“Sungguh para ahli fiqh telah berargumentasi atas kiriman pahala ibadah itu dapat sampai kepada orang yang sudah meninggal dunia, dengan hadist bahwa sesungguhnya ada salah seorang sahabat bertanya kepada Rasulullah saw, seraya berkata: Wahai Rasulullah, sesungguhnya kami bersedekah untuk keluarga kami yang sudah mati, kami melakukan haji untuk mereka dan kami berdoa bagi mereka; apakah hal tersebut pahalanya dapat sampai kepada mereka? Rasulullah saw bersabda: Ya! Sungguh pahala dari ibadah itu benar-benar akan sampai kepada mereka dan sesungguhnya mereka itu benar-benar bergembira dengan kiriman pahala tersebut, sebagaimana salah seorang dari kamu sekalian bergembira dengan hadiah apabila hadiah tersebut dikirimkan kepadanya!"
ความว่า: "แท้จริงบรรดานักฟิกฮฺได้ทำการถกประเด็นกันเกี่ยวกับการส่ง (ฝาก) ผลบุญแห่งอิบาดะฮ์ว่าสามารถไปถึงแก่บุคคลที่ได้ตายไปแล้ว, ด้วยกับหะดีษที่ว่า "แท้จริงได้มีศ็หาบะฮ์ท่านหนึ่งถามท่านร็สูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ ว่า: "โอ้ท่านร็สูลุลลอฮฺ, แท้จริงพวกเราได้ทำการศ็ดะเกาะฮ์สำหรับครอบครัวของเราที่ได้ตายไปแล้ว, พวกเราประกอบการหัจฺญ์สำหรับพวกเขา และพวกเราขอดุอาอ์แก่พวกเขา; การดังกล่าวนั้น ผลบุญจะสามารถถึงพวกเขาไหม?" ท่านร็สูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ กล่าวว่า: ใช่! แท้จริงผลบุญจากอิบาดะฮ์นั้น จะถึงแก่พวกเขาอย่างแน่นอน และแท้จริงพวกเขานั้นมีความปรีดายินดีด้วยกับการฝากผลบุญดังกล่าวเป็นยิ่งนัก, เช่นเดียวกับที่พวกท่านทั้งหลายปรีดามีความสุขกันด้วยกับของขวัญ เมื่อของขวัญดังกล่าวถูกฝากแก่พวกเขา!"

Sedangkan Memberi jamuan yang biasa diadakan ketika ada orang meninggal, hukumnya boleh (mubah), dan menurut mayoritas ulama bahwa memberi jamuan itu termasuk ibadah yang terpuji dan dianjurkan. Sebab, jika dilihat dari segi jamuannya termasuk sedekah yang dianjurkan oleh Islam yang pahalanya dihadiahkan pada orang telah meninggal. Dan lebih dari itu, ada tujuan lain yang ada di balik jamuan tersebut, yaitu ikramud dla`if (menghormati tamu), bersabar menghadapi musibah dan tidak menampakkan rasa susah dan gelisah kepada orang lain.
แต่ทว่า การเลี้ยงอาหารที่ถูกกระทำขึ้นเป็นปกติเมื่อมีบุคคลหนึ่งตายนั้น, หุกุมของมันเป็นที่อนุญาต (มุบาหฺ), และตาม (ทัศนะของ) อุละมาอ์ส่วนใหญ่ การเลี้ยงอาหารนั้นถูกรวมเข้าเป็นอิบาดะฮ์ที่ถูกสรรเสริญและถูกส่งเสริม เพราะถ้าหากมองในแง่ของการเลี้ยงอาหารนั้นก็เข้าอยู่ในข่ายของการศ็ดะเกาะฮ์ที่อิสลามที่ส่งเสริม ซึ่งผลบุญของมันที่ถูกฮะดียะฮ์แก่ผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว และยิ่งไปกว่านั้น ยังมีจุดมุ่งหมายอื่นอีกของฝ่ายที่ทำการเลี้ยงฯ ดังกล่าว นั่นก็คือ อิกรอมุฎ-ฎออิฟ (การให้เกียรติแก่แขก) การอดทนต่อการทดสอบ และไม่เผยให้เห็นซึ่งความยากลำบากและกระวนกระวานแก่ผู้อื่น

Ketiga hal tersebut, semuanaya termasuk ibadah dan perbuatan taat yang diridlai oleh Allah AWT. Syaikh Nawawi dan Syaikh Isma’il menyatakan: "Bersedekah untuk orang yang telah meninggal dunia itu sunnah (matlub), tetapi hal itu tidak harus dikaitkan dengan hari-hari yang telah mentradisi di suatu komunitas masyarakat dan acara tersebut dimaksudkan untuk meratapi mayit.
ประการที่สาม เรื่องดังกล่าว, ประการทั้งปวงนั้นเป็นอิบาดะฮ์และเป็นการกระทำที่เป็นการฏออัตที่ถูกพึงพอพระทัยโดยอัลลอฮฺ ซ.บ.  ชัยฺค์นวาวีย์ และชัยฺค์อิสมาอีล กล่าวว่า: "การศ็ดะเกาะฮ์สำหรับบุคคลที่ได้เสียชีวิตไปแล้วนั้นเป็นสุนนะฮ์ (มัตลุบ), แต่การนั้น ไม่อนุญาตให้เจาะจงด้วยกับวันต่างๆ ที่ได้มีอยู่ในประเพณีของสังคมหนึ่งๆ และวิธีการดังกล่าวโดยมีเป้าหมายเพื่อการไว้ทุกข์แก่ผู้ตาย"

وَالتَّصَدُّقُ عَنِ المَيِّتِ بِوَجْهٍ شَرْعِيٍ مَطْلُوْبٌ وَلاَ يَتَقَيَّدُ بِكَوْنِهِ فِىْ سَبْعَةِ أَيَّامٍ أَوْ أَكْثَرَ أَوْ أَقَلَّ وَتَقْيِيْدُ بَعْضِ الأَيَّامِ مِنَ العَوَائِدِ فَقَطْ كَمَا أَفْتىَ بِذَالِكَ السَيِّدُ اَحْمَد دَحْلاَنْ وَقَدْ جَرَتْ عَادَةُ النَّاسِ بِالتَّصَدُّقِ عَنِ المَيِّتِ فِىْثاَلِثٍ مِنْ مَوْتِهِ وَفِىْسَابِعٍ وَفِىْ تَمَامِ العِشْرِيْنَ وَفِى الأَرْبَعِيْنَ وَفِى المِائَةِ وَبَعْدَ ذَالِكَ يَفْعَلُ كُلَّ سَنَةٍ حَوْلاً فِىْ يَوْمِ المَوْتِ
"Memberi jamuan secara syara’ (yang pahalanya) diberikan kepada mayyit dianjurkan (sunnah). Acara tersebut tidak terikat dengan waktu tertentu seperti tujuh hari. Maka memberi jamuan pada hari ketiga, ketujuh, kedua puluh, ke empat puluh, dan tahunan (hawl) dari kematian mayyit merupakat kebiasaan (adat) saja. (Nihayatuz Zain: 281 , I’anatuth-thalibin, Juz II: 166)
ความว่า: "การทำทานในศาสนา (ที่ผลบุญของมัน) จะถูกส่งแก่มัยยัตนั้นเป็นที่ส่งเสริม (สุนัต)  การดังกล่าวนั้นต้องไม่เกี่ยวข้องกับเวลาที่ถูกกำหนดเช่นเจ็ดวัน  ดังนั้นการเลี้ยงให้ทานในวันที่สาม ที่เจ็ด ที่สิบ ที่สี่สิบ และในรอบปีจากการตายของมัยยัตนั้นจึงเป็นเพียงแต่อาดัต (ปกติธรรมดาที่ทำกัน) เท่านั้น" (หนังสือ นิฮายะตุซ-ซัยฺน์, หน้า 281, อิ๊นาตุฏ-ฏอลิบีน, เล่ม 1 หน้า 166)

HM Cholil Nafis MA
Wakil Ketua Lembaga Bahtsul Masa’il PBNU

วัลลอฮุอะอฺลัม - วัสสลามุ อลัยกุม

[Al Fatoni]

ใครที่ชำชองกว่าในเรื่องภาษาอินโดฯ ก็ติท้วงกันได้นะครับ เพราะแปลอย่างด่วน ข้อผิดพลาดต้องมีแน่นอน  - วัสสลาม