ต้นไม้ ต้นไม้ ต้นไม้

[al-firdaus~*]

ที่บ้านยังมีมะไฟให้เก็บกินอยู่ค่ะ
เวลากินไม่เคยคายเม็ดออกเรย
กินมันทั้งเม็ด คล่องคอดี...
น่าสงสารคนอยู่เมืองกรุง  ผลไม้บ้านๆมักไม่ค่อยได้กิน

[ILHAM]

เล่นเงยหน้าแล้วเป่าให้มันลอยนานๆ ระวังตกเข้าจมูก

[nada-yoru]

salam

ว่าแต่เม็ดลูกไฟ(มะไฟ)บ้านท่านราเยสกับบ้านก๊ะฟิรดาวส์เม็ดมันโตมั้ยคะ...
จะได้กลับไปวิจัยเม็ดลูกไฟพร้อมๆกับเม็ดลูกเงาะเสียเลย...
เพราะบ้านข้าน้อยเม็ดลูกไฟเล็กนิดเดียว...
แต่เม็ดลูกลางสาดนั้นโตและขม ไม่ไหวจะกลืนค่ะ...
(วิจัยมาเรียบร้อยแล้วค่ะท่าน)

ส่วนเม็ดลองกองนั้นไม่ค่อยขม...พอกลืนลงคอไปได้โดยสะดวก...
ไม่รู้ว่ามีสารต้านอนุมูลอิสระกับเขาบ้างมั้ยนะคะ...กินมาต้ังแต่เด็กเรยค่ะ...
เสียดายของเลยฟาดทั้งเนื้อทั้งเม็ด...

ปล.เอาภาพมาลงยั่วน้ำลายคนไกลบ้านก็ได้เนอะ...ใจคอออออออ...


วัสลามุอะลัยกุมค่ะ

[little cat]

ก๊ะโด่โด่ เรียนอะไรหรอคะ 

[little cat]

 

   
อันนี้ต้นมะไฟ ตอนเด็กๆชอบเก็บลูกอ่อนสีเขียวๆมากินกับน้ำปลาหวาน  พูดแล้วน้ำลายสอ  ส่วนลูกสุกก็หวานเย็นลื่นคอ เสียดายที่บ้านไม่มีเสียแล้ว

 

คิดถึงอดีตแสนซน ตอนสมัยเรียนอยู่ทุ่งสง ตอนป.5 ป.6จัง

ตอนนั้นอยู่บ้านพ่อที่ตรัง(อำเภอที่ติดกับทุ่งสง) ข้างบ้านจะมีต้นมะไฟต้นใหญ่ แมวน้อย รึ ลิงน้อยในอดีต มักจะชอบปืนขึ้นไปเล่นกับพี่ๆน้องๆ ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายพ่ออ่ะค่ะ ล้วนเป็นผู้ชายทั้งนั้น ส่วนข้าน้อยเป็นผู้หญิงคนเดียว จึงมิแปลกเลย ที่จะโตมาซนยังกะลิงน้อย เรียนนักศึกษาวิชาทหารด้วย อิอิ

ยังมีอีกหลายต้นนัก ต้นมะปริง ชอบมาก แต่ขึ้นไม่เก่ง ต้นมันใหญ่ ชอบกิน แคะเม็ดใน ยัดกะปิ กิน อร่อยดี  555555

ต้นชมพู่ ไม่ไหว มดแดงเยอะเกิน ต้นกระท้อนก็ไม่ไหว ให้พี่ๆมันขึ้นดีกว่า ด้วยความตัวเล็ก และเป็นผู้หญิง ชอบไปขึ้นต้นชบามากกว่า อยู่ท่ามกลางดอกไม้ มันสบายใจดี คิดไปคิดมา ตั้งแต่บัดนั้น จนบัดนี้ ยังไม่เห็นต้นชบาที่ไหน ใหญ่สู้ที่บ้านพ่อได้เลย สงสัยเขาจะปลูกมาหลายปี รุเพียงว่า บ้านหลังนี้ ตั้งแต่สมัยทวดอ่ะค่ะ ต้นชบาต้นนั้น ตอนนี้มันไม่อยู่แล้วค่ะ แอบเศร้า พอย่าเสีย เขาก็โค่นต้นไม้ไปเยอะมาก ต้นส้มโอ ต้นชมพู่ ต้นมะพร้าว ต้นหมาก หายเกลี้ยง เพื่อจัดงานศพย่า เสียดายจัง(แต่ก็ยังเหลืออยู่บ้างค่ะ)

เอ.......ต้นยาง ใช่ แมวน้อยชอบมาดูพ่อหัดยิงปืนใส่ต้นยาง 555555 ต้นใหญ่มากๆเลยค่ะ แมวน้อยเพิ่งมารุตอนงานศพพ่อทวดเมื่อสองปีที่แล้ว ว่าต้นยางต้นนั้น คือหลานพระยารัษฎา บรรดาตาๆ ทวดๆเขาเป็นห่วง อยากให้ดูแลให้ดีๆ แต่เขาหารุไม่ว่า พ่อและแมวน้อย แอบหัดยิงปืนใส่มันซะหลายครั้งแระ อิอิ

โอ้โห แค่จะมาบอกเล่าถึงต้นมะไฟ ร่ายซะยาวเลยเรา พิมพ์เอง งงเอง ไงคนอ่านก็แกะเอาเองและกันนะคะ 555555

พูดแล้วก็คิดถึงจริงๆนะเนี่ย ปืนต้นไม้ โดดลงคลอง ความสุขในอดีตยามเป็นเด็ก รสชาตความซนของชีวิต แค่สองปี แต่ก็มีความสุขมากๆ ตอนนี้พยายามเป็นผู้หญิงอยู่ค่ะ อินชาอัลลอฮฺ เป็นมุสลิมะห์ที่ดี อิอิ

ต้นอะไรอีกไม่รุสิ อ้อ ต้นมะม่วง นี่ก็ใหญ่มากๆๆๆๆๆ พวกเรามักจะเอาปังนูมายิงลูกมะม่วงกัน แมวน้อยนะตอนนั้นหรือ ยิงถูกค่ะ ถูกใบ 

ช่วงหลังมานี่ นานๆทีถึงจะได้ไปเยี่ยมค่ะ แต่อะไรๆก็ไม่ค่อยจะเหมือนเดิมแล้วสิ อย่างตัวเรา และพี่ๆ

มีไรอีกน้า.......โอ้ว เยอะค่ะ ไม่กล้าเล่าแระ อายเค้า(เพิ่งมาอายไรตอนนี้เนี่ย ยัยนูร )

[ILHAM]

ต้องไปปีนต้นรัก

[nada-yoru]

^
^

พี่มีทั้งพี่ชายพี่สาวน้องชายและน้องสาวเลยค่ะน้องแมวน้อย...
ร่วมสายเลือดและคลานตามกันมาด้วยค่ะ...
ไปไหนเราก็ไปด้วยกัน ทะเลาะกันบ้างตามประสา
แต่สุดท้ายก็ต้องมาง้อกันอยู่ดี...เวลาโดนรังแกก็มีบอดีการ์ดช่วย
ไม่มีใครกล้าหือเรยยยยย...พ่อก็ค่อนข้างด้อนแต่ใจดีสุดๆค่ะ...งิงิ

ต้นไม้ที่แข่งกันปีนก็เป็นต้นชมพู่สามต้นที่ปลูกรอบบ้านค่ะ...
แต่ละต้นรสชาติไม่เหมือนกัน...และแต่ละคนก็ชอบไม่เหมือนกันด้วยค่ะ
ปีนกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ...มดแดงเยอะค่ะ แต่เรารู้ทางมดแดง เหอๆ...
แบบว่่ารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ...มดแดงมันคุ้นเคยมั้งคะเลยไม่กัด...งิงิ...
แต่ถ้าไปปีนของชาวบ้าน โดนมามิใช่น้อยยยยย...

ต้นกระท้อนก็ต้องปีนค่ะ เพราะว่าไม่ถนัดใช้ปังนู(อีกอย่างได้ทีละลูกสองลูก
ไม่ทันใจวัยรุ่น)...ก็เลยใช้ท่อนไม้เขวี้ยงขึ้นไปหมายจะเอาให้ร่วงลงมาทั้งพวง
ยิ่งร่วงลงมาทั้งกิ่งยิ่งดี แต่ถ้าหลบไม่ทัน ท่อนไม้นั้นคืนสนองค่ะ...
พร้อมด้วยลูกกระท้อนตามมาซ้ำเติมราวกับสมหน้าหน้าด้วย

กว่าจะได้กิน มิใช่เรื่องง่าย ต้องฝ่าฟันกับมดแดง มดดำ มดตะนอยอีก...
แล้วลูกที่น่ากินที่สุดดันอยู่บนยอดสุดเสียด้วย เห็นนกมันกินเอ้ากินเอา
เราเลยอยากกินมัง ก็เลยต้องปีนไปให้ถึงยอดสุด...
พิชิตยอดไม้มาหลายยอด และต้นไม้ก็ตายไปแล้วหลายต้น...

แต่ต้นไม้ที่นับว่าปีนยากที่สุดก็คงเป็นต้นมะพร้าวกับต้นหมาก
ต้นตาลนั้นไม่ต้องพูดถึงเรยค่ะ...แต่ว่าบนยอดพร้าวมีน้ำตาลที่พ่อพี่ไปปาด
เอาไว้และเอาภาชนะไปรอง...ตื่นเช้ามาเห็นน้ำตาลมะพร้าวเต็มภาชนะ
ไม่มีใครขึ้นไปเอาให้กินสักที...เลยคิดจะปีนเองค่ะ...แต่ว่าปีนไปไม่ถึงยอดค่ะ...
รูดลงมาเสียก่อน ปีนอีกรูดลงมาอีก...เลยหาบันไดที่พ่อใช้ปีนสร้างบ้าน
มาพาดต้นแล้วปีนขึ้นไปเอา...เป็นความภูมิใจลึกๆของเด็กค่ะ...
ประมาณว่าหากินเองได้ ไม่ต้องรอขอน้ำใจจากพี่ที่ชอบหยอกชอบยั่ว
หรือบางทีแกล้งกินเหลือแค่ก้นแก้วให้เรา...

การตื่นเช้าจึงเป็นภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์ค่ะ...

เรื่องปีนต้นไม้ทำได้แค่ตอนเด็กๆค่ะ...โตมาไม่กล้าทำแว้ว(ถ้าไม่จำเป็น)
เคยปีนไปนั่งตรงปลายกิ่งของต้นชมพู่หน้าบ้าน น้องชายอยู่ตรงโกนกิ่ง
แล้วเราก็ร้องเพลงกันลั่น(จำได้ว่าร้องเพลงชินจังสาว่า)
โยกไปโยกมา กิ่งไม้หัก น้องชายโชคดีคว้ากิ่งไม้อื่นทัน(เพราะอยู่โคนกิ่ง)
คนอยู่ปลายกิ่งอย่างพี่ไม่มีกิ่งไม้ให้คว้าได้แต่คว้ากิ่งที่นั่ง ร่วงลงมาพร้อมกิ่ง
กระแทกก้นลงบนพื้นดินแถมกิ่งไม้มันยังทับซ้ำเติมอีก...
ตอนนั้นสุดจะบรรยาย พี่เก่งมากค่ะ ไม่ร้องสักแอะเรย...
เพราะว่าร้องไม่ออก...พี่ๆน้องๆรีบวิ่งมาคว้ากิ่งไม้ออก
งมหาตัวพี่ตั้งนานค่ะ(เพราะว่ามันมืด)...
ไอ้เราจะร้องเรียกหาก็หาเสียงตัวเองไม่เจอ กิ่งไม้มันก็ท่อนโตนั้น...
ส่วนน้องตัวเล็ก ไม่รู้เรื่อง วิ่งไปเก็บลูกชมพู่ที่ร่วงลงมาหน้าตาเฉย...
ส่งเสียงดีใจ เพราะว่ารอให้พี่ส่งชมพู่ไปให้ แต่พี่แกล้งไม่ยอมส่งไปให้...
เลยโดนดีเข้าให้เอง...พี่รับรู้ทุกการเคลื่อนไหวแต่ขยับทำไรไม่ได้เพราะจุก...
พี่ๆช่วยกันหามมาวางไว้หน้าบ้าน พี่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง...
ร้องไม่ออกบอกใครก็ไม่ได้...
เราทุกคนชันชีกันว่าจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ
เพราะไม่กล้าบอกเจ้าของต้นชมพู่(พ่อพี่เอง)
แต่อาการมันฟ้อง...จุกไม่หาย นอนไม่หลับ ครางทั้งคืน
พอพ่อรู้เข้าก็ไม่ได้ดุอะไร
แต่จับดัดหลังพี่ซะร้องลั่นบ้าน....แต่ก็ทำให้หายจุกยอดอกไปเลย...

หลังจากนั้นมา...ก็ยังปีนนะคะ...มาเลิกเอาก็ตอนโตเป็นสาวนี่แหล่ะค่ะ...

ประสบการณ์วัยเด็กเป็นอะไรที่น่าประทับใจไม่รู้ลืม....
(เขาจะหาว่าเราแก่หรือเปล่าก็ไม่รู้...เพราะคนแก่ชอบเล่าฟามหลัง)

รักและผูกพันกับต้นไม้ค่ะ...

ปล.พี่เรียนดีไซน์(ออกแบบสิ่งแวดล้อม)ค่ะ...
เรียนเพื่อผลิตผลงานโดยยึดสิ่งแวดล้อมเป็นตัวหลักค่ะ...

ปล.อีกที...ต้องปลูกต้นรักสักกี่ปีหนอ ถึงจะปีนต้นรักได้ 555

เล่าสู่กันฟัง

วัสลามุอะลัยกุมค่ะ

[little cat]

55555555555

ซนเหมือนกานเรยยย อิอิ

[little cat]

ต้องไปปีนต้นรัก

ขอปลูกก่อนละกันน่อ

[คนเดินดิน]

 salam

     Sepohon  kayu  daunnya  rimbun

Lebat  bunganya  serta  buahnya

 

[little cat]

ต้องการล่ามค่ะ

[nada-yoru]

^
^

สงสัยล่ามจะถูกล่ามไว้บนต้นไม้เสียแล้วล่ะแมวน้อยเหอ...

รอล่ามลงมาแปลให้เช่นกันค่ะ...

[little cat]

[nada-yoru]

มานั่งชิงช้ากันเถอะ

[rayes]

   
ชิงช้าชาลีอะป่าว