โดยมารยาทแล้วการจะเข้าบ้านใด
ต้องให้สลามสมาชิกที่อยู่ในบ้านก่อนใช่มั้ยคะ
ไม่รู้ว่ากระทู้นี้คือประตูทางเข้าบ้านหลังนี้รึเปล่า
(แต่เมื่อวานแอบเข้าอีกทางนึงไปซะแล้ว...ไม่รู้ว่าเข้าประตูผิดรึเปล่านั้น...แหะๆ)
งั้นขอแนะนำตัวแบบไม่สั้นนะคะ
...เป็นเด็กบ้านนา อยู่ในเมืองนอก
มีอะไรที่พอจะช่วยได้ก็ขอให้บอก...เด็ก(บ้าน)นอกยินดีรับใช้(ค่ะ)...
...เป็นคนไม่เหงา...แอบอ่านในเงา...
...บ้านอยู่หลังเขา...เป็นเพียงแค่เงาของผู้สร้างมา...
...ด้วยแรงศรัทธา...จึงมาหาเอย...
อิอิ
ปล.ในโลกไซเบอร์ สำหรับฉันมีบ้านสองหลังที่แสนอบอุ่น
บ้านหลังหนึ่ง...เป็นที่ที่ได้ระบายความคิดผ่านเรื่องสั้นและเรื่องยาวในเรื่องดุนยา
ส่วนบ้านอีกหลังนึง...เป็นบ้านที่ได้เข้ามาศึกษาเรื่องราวทั้งในดุนยาและอาคิเราะห์
แล้วบ้านหลังแรกและหลังสุดท้ายที่กำลังจะกลับไปไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะเดินไปถึง...
แต่ก่อนครั้ง...เก่าพอดู...เต่ากับงู...หากินในนา
เต่าโตไว...ใหญ่ในนา....ผักปูปลา...หากินพออยู่
ฝ่ายเจ้างู...อยู่ในนา.......ขาดเมตตา...รุกรานน่าดู
หากมีใคร...ใหญ่กว่างู....โกรธน่าดู...ถึงสู้กันใหญ่
อยู่มาวัน...เต่าเดินไป....เหยียบอะไร...เอ๊ะ!!ลองมองดู
ฝ่ายเจ้างู...โกรธเป็นไฟ...เก่งอย่างไร...ไหนลองมาสู้
เต่าตกใจ...กล่าวโดยไว...โปรดอภัย...ฉันไม่ทันดู
ฝ่ายเจ้างู...ฉกทันใด...เต่าหดไป...ซุกในกระดองอยู่
กล่าวฝ่ายกา...เจ้าปัญญา...โฉบลงมา...ใช้วาจาดู
เต่าหมดภัย...ใหญ่กว่างู...เต่ามีครู...หัวยืดหดได้
กล่าวฝ่ายงู...บอกกับกา...โปรดช่วยพา...ฉันไปพบครู
ฝ่ายเจ้ากา...ชอบกินงู...โฉบคองู...งับงูจนตาย...
กลอนอันหลังนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการแนะนำตัวเลยค่ะ
แค่นึกถึงเต่าขาสั้นๆที่ซอยเท้าเดินย่ำไปเรื่อยๆก็เท่านั้นเองค่ะ
อย่าถือคนเขลา อย่าว่าเต่าโง่และช้าเลยนะคะ...อิอิ...
...เพราะเต่าอดทน!!!...อิอิอิ
วัสลามู
^_______________^
