ที่มา : email forward
ชอบมาก ๆๆ
Re: เอามาฝาก ^^ By: قطوف من أزاهير النور Date: ส.ค. 28, 2007, 12:30 PM
Re: เอามาฝาก ^^ By: قطوف من أزاهير النور Date: ส.ค. 28, 2007, 12:31 PM
Re: เอามาฝาก ^^ By: قطوف من أزاهير النور Date: ส.ค. 28, 2007, 12:32 PM
Re: เอามาฝาก ^^ By: almadany Date: ส.ค. 28, 2007, 01:59 PM
เห็นภาพเลยครับ....
Re: เอามาฝาก ^^ By: philosophy Date: ส.ค. 28, 2007, 06:31 PM
أسلام عليكم
جزاك الله خيرا คร้าบ...
والسلام
Re: เอามาฝาก ^^ By: del_dangerous Date: ส.ค. 28, 2007, 08:22 PM
แจ๋วเลย
วัสลาม
Re: เอามาฝาก ^^ By: บุคคลธรรมดา Date: ส.ค. 28, 2007, 08:33 PM
ชอบภาพ สะพาน อ้อม ต้นไม้
คล้าย ๆ ประโยค การสร้างไม่ใช่เพื่อทำลาย และยังประโยชน์ ซึ่งกันและกัน
Re: เอามาฝาก ^^ By: قطوف من أزاهير النور Date: ส.ค. 28, 2007, 11:36 PM
ู^
^
ภาพนั้นสะพานลอยสีเขียว แอบเดาว่าถ่ายแถววิภาวดีแหง ๆ
แต่ไม่แน่เนอะ อาจมีที่อื่นที่สะพานลอยสีนี้ก็ได้ ^^
มีอีกนะ แต่แปะไว้ก่อน อินชาอัลลอฮฺ
Re: เอามาฝาก ^^ By: قطوف من أزاهير النور Date: ส.ค. 29, 2007, 10:56 PM
เนื่องในวาระภาวะทีสิตจวนตัว ^^"
Re: เอามาฝาก ^^ By: เด็กท่าเรือ Date: ส.ค. 29, 2007, 11:26 PM
أسلام عليكم
เอามาฝากบ้าง ...ที่นอกท่องบ้านท่าเรือ
.JPG)
;) ;) ;)
والسلام
Re: เอามาฝาก ^^ By: คนเดินดิน Date: ก.ย. 06, 2007, 04:10 PM
ขอความสันติสุขจงมีแด่ท่านและครอบครัว
สวยทั้งภาพ
กินใจทั้งบทความบนภาพ
ควรค่าแล้วหล่ะค่ะ
สำหรับความประทับใจ
เพราะประทับใจเหมือนกัน
;) ;) ;)
หากผิดพลาดประการใดจงอภัยให้ด้วยนะพี่น้อง
Re: เอามาฝาก ^^ By: - ครูจริงใจ- Date: พ.ค. 06, 2008, 06:30 PM
คำเตือน: หัวข้อนี้ไม่มีการตอบกระทู้ อย่างน้อย 120 วัน
คุณแน่ใจหรือไม่ ที่จะตอบกระทู้, กรุณาพิจารณาเริ่มหัวข้อใหม่
^
แน่ใจมั่กมาก ขอตอบ ค่ะ
(ได้จากเมลล์ forward )
ข้อคิด ดี ดี จากรอยตะปู
มีเด็กน้อยคนหนึ่งอารมณ์ไม่ค่อยจะดี พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง
และบอกเขาว่า ทุกครั้งที่ลูกรู้สึกไม่ดี โมโห หรือโกรธใครก็ตาม
ให้ตอกตะปู 1 ตัวลงไปที่รั้วหลังบ้านก็แล้วกัน
วันแรกผ่านไป
เด็กน้อยตอกตะปูเข้าไปที่รั้วถึง 37 ตัว
วันที่ 2 และ วันที่ 3 และแต่ละวันที่ผ่านไป
จำนวนตะปูก็ค่อยๆ ลดลง ลดลงๆ
เพราะเด็กน้อยรู้สึกว่าการรู้จักควบคุมตัวเองให้สงบง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ
แล้ววันหนึ่ง หลังจากที่เขาสามารถ ควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น
เขาเดินไปหาพ่อเพื่อบอกว่า เขาคิดว่าเขาไม่จำเป็นที่ต้องตอกตะปูอีกแล้ว
เพราะเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนแล้ว
พ่อยิ้มแล้วบอกลูกชายว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ลองพิสูจน์ให้พ่อดู ...
ทุกๆ ครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองได้
ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านที่ละ 1 ตัว
วันแล้ว วันเล่า เด็กชาย ก็ค่อยๆถอนตะปูออกทีละตัว ๆ
จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก
เด็กชายดีใจมากรีบวิ่งไปบอกพ่อของเขาว่า ผมทำได้แล้วครับ
ในที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จ ...
พ่อไม่ได้พูดว่าอะไร
แต่จูงมือลูกของเขาไปที่รั้วนั้น แล้วบอกลูกทำได้ดีมาก
ทีนี้ลองมองกลับไปที่รั้วสิ เห็นมั๊ยว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิม
มันไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็นก่อนหน้านี้
ลูกจำไว้นะว่า เมื่อไหร่ที่เราทำอะไรไปด้วยการใช้อารมณ์สิ่งนั้นมักเกิดรอยแผล
เหมือนกับการเอามีดไปกรีดหรือแทงใครเข้า ต่อให้ใช้คำว่า..ขอโทษ..สักกี่หน
ก็ไม่อาจจะลบรอยแผลหรือความเจ็บปวดที่เกิดกับเขาคนนั้นได้
ลูกจงจำ คำว่า " ขอโทษ " ไว้เสมอ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตามนะ
จำไว้อีกด้วยว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้น รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขา
เขาอาจจะไม่มีวันลืมมันได้......ตลอดไป
สิ่งที่สำคัญคือ รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด
ทันทีที่สติรู้ทันว่าเราปล่อยให้ความโกรธครอบงำ
อย่างน้อยมันจะหยุดเพ่งโทษคนอื่น
วางความยึดมั่นว่าเราถูกลง... เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขสถานการณ์
ดีกว่าปล่อยให้ ความยึดว่า..ตัวเองถูกเสมอ หรือฑิฐิมานะ
... มาทำลาย ทุกอย่างรวมทั้งชีวิตตัวเราเอง
และบอกเขาว่า ทุกครั้งที่ลูกรู้สึกไม่ดี โมโห หรือโกรธใครก็ตาม
ให้ตอกตะปู 1 ตัวลงไปที่รั้วหลังบ้านก็แล้วกัน
วันแรกผ่านไป
เด็กน้อยตอกตะปูเข้าไปที่รั้วถึง 37 ตัว
วันที่ 2 และ วันที่ 3 และแต่ละวันที่ผ่านไป
จำนวนตะปูก็ค่อยๆ ลดลง ลดลงๆ
เพราะเด็กน้อยรู้สึกว่าการรู้จักควบคุมตัวเองให้สงบง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ
แล้ววันหนึ่ง หลังจากที่เขาสามารถ ควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น
เขาเดินไปหาพ่อเพื่อบอกว่า เขาคิดว่าเขาไม่จำเป็นที่ต้องตอกตะปูอีกแล้ว
เพราะเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนแล้ว
พ่อยิ้มแล้วบอกลูกชายว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ลองพิสูจน์ให้พ่อดู ...
ทุกๆ ครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองได้
ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านที่ละ 1 ตัว
วันแล้ว วันเล่า เด็กชาย ก็ค่อยๆถอนตะปูออกทีละตัว ๆ
จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก
เด็กชายดีใจมากรีบวิ่งไปบอกพ่อของเขาว่า ผมทำได้แล้วครับ
ในที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จ ...
พ่อไม่ได้พูดว่าอะไร
แต่จูงมือลูกของเขาไปที่รั้วนั้น แล้วบอกลูกทำได้ดีมาก
ทีนี้ลองมองกลับไปที่รั้วสิ เห็นมั๊ยว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิม
มันไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็นก่อนหน้านี้
ลูกจำไว้นะว่า เมื่อไหร่ที่เราทำอะไรไปด้วยการใช้อารมณ์สิ่งนั้นมักเกิดรอยแผล
เหมือนกับการเอามีดไปกรีดหรือแทงใครเข้า ต่อให้ใช้คำว่า..ขอโทษ..สักกี่หน
ก็ไม่อาจจะลบรอยแผลหรือความเจ็บปวดที่เกิดกับเขาคนนั้นได้
ลูกจงจำ คำว่า " ขอโทษ " ไว้เสมอ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตามนะ
จำไว้อีกด้วยว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้น รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขา
เขาอาจจะไม่มีวันลืมมันได้......ตลอดไป
สิ่งที่สำคัญคือ รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด
ทันทีที่สติรู้ทันว่าเราปล่อยให้ความโกรธครอบงำ
อย่างน้อยมันจะหยุดเพ่งโทษคนอื่น
วางความยึดมั่นว่าเราถูกลง... เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขสถานการณ์
ดีกว่าปล่อยให้ ความยึดว่า..ตัวเองถูกเสมอ หรือฑิฐิมานะ
... มาทำลาย ทุกอย่างรวมทั้งชีวิตตัวเราเอง
ปล.. เหตุการณ์ทุกอย่างในชีวิตประจำวัน มักจะแฝงไปด้วยข้อคิดเตือนใจเสมอ อยู่ที่ว่า เรา จะคิดได้ หรือไม่
