ที่มา ฟอเวิดเมลล์
สิ่งที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้ คือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ฆฺอซี อันวารฺได้เขียนส่งถึงภรรยาของเขา
ฆฺอซี อันวารฺคือมูญาฮิดีนที่ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่งแห่งตุรกี ผู้ที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเขาในการต่อสู้กับศัตรูของอิสลาม ในบั้นปลายชีวิตของเขา เขาก็ต้องเสียชีวิตลงโดยฝ่ายรัสเซีย เพียงหนึ่งวันก่อนหน้านี้เท่านั้น เขาได้เขียนจดหมายไปยังภรรยาของเขาที่มีชื่อว่า นาญิยะฮฺ ซุลฏอนะฮฺ จดหมายฉบับนี้ได้ถูกเธอสั่งตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ตุรกี หลังจากนั้นก็ได้ตีพิมพ์อีกครั้งในหนังสือพิมพ์อินเดียฉบับวันที่ 22 เมษายน 2466
จดหมายฉบับบนี้ช่างกระทบต่อความรู้สึกและช่างปลุกจิตสำนึกเสียนี่กระไร มันเป็นจดหมายที่คนหนุ่มทุกคนต้องอ่าน ซึ่งเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจแก่มูญาฮิดีนในยุคอุษมานียะฮฺนั่นเอง
จดหมายฉบับนั้นมีความว่า
นาญิยะฮฺ ที่รักของฉัน
เธอคือคู่ชีวิตของฉัน คือน้ำพุแห่งความผาสุขและความปิติยินดีของฉัน อัลลอฮฺผู้ทรงยิ่งใหญ่นั้นคือผู้ปกป้องเธอ จดหมายฉบับสุดท้ายของเธอที่กำลังอยู่ต่อหน้าฉัน ณ ขณะนี้นั้น เชื่อเถอะว่า มันจะเป็นจดหมายที่จะอยู่ในใจฉันตลอดไป แม้ฉันไม่อาจเห็นใบหน้าของเธอได้ แต่ระหว่างบรรทัดแต่ละบรรทัดและระหว่างคำแต่ละคำของจดหมายถึงเธอนี้ ฉันสามารถมองเห็นความงดงามของมือเธอที่ครั้งหนึ่งเคยเล่นอยู่บนหัวของฉันในความมืดที่อยู่ภายในเต้นท์ บางครั้งภาพของเธอก็ปรากฏอยู่ ณ สายตาของฉัน แต่มันช่างเศร้าเสียนี่กระไร ที่เธอเคยเขียนมาบอกว่าฉันได้ลืมเธอไปแล้ว เพราะฉันไม่ดูแลความรักที่เธอมี
เธอบอกฉันว่า ฉันได้ทำลายหัวใจอันเป็นที่รักของเธอ และหันไปสนใจกับการยิงปืนและเลือดในพื้นที่ๆห่างไกลแทน และเธอก็ได้บอกฉันอีกว่า ฉันช่างเป็นคนที่เมินเฉยต่อสุภาพสตรีเหลือเกิน ที่วันๆได้แต่ใช้เวลาในช่วงค่ำคืนนับดวงดาวอย่างร้อนรนใจ
เธอยังพูดอีกว่า ฉันหลงใหลในสงครามและดาบที่ฉันมีอยู่ แต่น้อยครั้งที่เธอจะตระหนักในขณะที่เธอเขียนคำเหล่านี้ลงไป คำที่เธอเขียนด้วยความบริสุทธิ์ใจและออกมาจากหัวใจที่ภักดีต่อฉันนั้น จะทำให้ใจฉันมีความหวัง ฉันจะทำอย่างไรที่จะทำให้เธอเชื่อมั่นว่าไม่มีใครอีกแล้วที่ฉันจะรักมากกว่าเธอ เธอคือที่สุดของความรักและความพอใจของฉัน ฉันไม่เคยได้รักใครมาก่อน แต่เธอนั่งเองคือผู้ที่มาขโมยหัวใจของฉันไป
แล้วอะไรเล่าที่แยกระหว่างฉันกับเธอ?
โอ้ความปิติแห่งหัวใจของฉัน! เธอสามารถถามคำถามนี้ได้อย่างหน้าตาเฉยเลยหรือ ฟังฉันหน่อย ฉันไม่ได้จากเธอไปเพราะปรารถนาผลประโยชน์ทางด้านวัตถุหรือความมั่งคั่งและไม่ใช่เพราะฉันหวังที่จะสถาปนาอาณาจักรหรือบัลลังค์ของตัวฉันเองอย่างที่ศัตรูของฉันได้ประกาศไม่ เหตุผลเดียวเท่านั้นที่ฉันจากเธอมา นั่นก็เพราะว่าบัญญัติของอัลลอฮฺได้มายังฉัน ณ ที่นี่[ที่สนามรบ] และไม่มีฟัรฎูใดๆจากอัลลอฮฺอีกแล้วที่จะยิ่งใหญ่ไปกว่าการญิฮาด ฟีสะบีลิลลาฮฺ มันคือคำสั่งใช้จากอัลลอฮฺ การมีเจตนาที่จะกระทำมันให้สมบูรณ์นั้นจะทำให้คนหนึ่งมีสิทธิ์เข้าสวนสวรรค์เชียวนะ
อัลฮัมดุลิลลาฮฺที่ฉันไม่ได้มีแค่เจตนาที่จะปฏิบัติตามคำสั่งนี้เท่านั้นแต่ฉันได้แบกรับมันไว้แล้วที่สนามรบแห่งนี้
การขาดเธอไปนั้น ก็เสมือนหนึ่งลูกธนูที่ได้ฉีกหัวใจของฉันออกเป็นชิ้นๆในทุกๆขณะ แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็มีความสุขกับการแยกจากกันในครั้งนี้เนื่องจากรักแท้ที่เธอมีให้พร้อมกับบททดสอบอันยิ่งใหญ่ มันเป็นแรงกระตุ้นให้กับเจตนาของฉันเดินหน้าต่อไป และมันเป็นปณิธานของฉันในการต่อสู้เพื่อหนทางอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮุวะตะอาลา
ฉันขอชูโกรต่ออัลลอฮฺอย่างมากมายที่ทำให้ฉันได้รับชัยชนะในบททดสอบนี้และประสบความสำเร็จในการมอบความรักที่มีต่ออัลลอฮฺและพระบัญชาของพระองค์มาก่อนชีวิตของฉัน ความรักของฉัน และความปรารถนาของฉัน เธอเองก็เหมือนกัน ที่รักของฉัน เธอก็ควรขอบคุณต่ออัลลอฮฺ ตะอาลา และมีความสุขที่สามีของเธอได้มีอีหม่านที่เข้มแข็งเช่นนั้น และสามารถที่จะเสียสละความรักของเธอเพื่อความรักของอัลลอฮฺได้
ที่รักของฉัน ถึงแม้ว่าการญิฮาดด้วยกับคมดาบจะไม่เป็นที่บังคับแก่เธอ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้รับการยกเว้นจากการญิฮาด เพราะไม่มีมุสลิมและมุสลิมะฮฺคนใดที่จะได้รับการยกเว้นจากการญิฮาด การญิฮาดของเธอก็คือการที่เธอต้องมอบความรักต่ออัลลอฮฺก่อนความรักและความปรารถนาของเธอ และการทำให้สัมพันธ์แห่งรักระหว่างสามีกับเธอให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น
สิ่งหนึ่งที่อยากให้ระวังไว้ก็คือ อย่าได้ขอดุอาอฺให้สามีของเธอคนนี้กลับมาสู่อ้อมแขนของเธออย่างปลอดภัยและไม่ได้รับความเสียหายจากสนามรบเลย ดุอาอฺเช่นนี้มันเป็นดุอาอฺที่เห็นแก่ได้และอัลลอฮฺก็ไม่ทรงโปรดในดุอาอฺเช่นนี้ แต่ฉันขอให้เธอขอดุอาอฺเช่นนี้ ขอให้อัลลอฮฺทรงตอบรับการญิฮาดของสามีของเธอและนำเขากลับมาอย่างประสบความสำเร็จ หาไม่แล้วก็จงให้ริมฝีปากของเขาได้จิบรสชาติของบรรดาชะฮีดเถิด ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าริมฝีปากนี้ไม่เคยถูกแอลกอฮอล์แตะต้องแต่อย่างใด เพราะมันยุ่งอยู่กับการอ่านอัลกุรอานและสรรเสริญความยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺอยู่ทุกขณะ
นาญิยะฮฺ สุดที่รักของฉันเอ๋ย มันช่างเป็นปณิธานที่น่ายินดีเสียนี่กระไร ที่ช่วงเวลาขณะนี้ได้อยู่ในหนทางของอัลลอฮฺ หัวใบนี้เองที่เธอชอบบอกว่างดงาม สักวันมันก็จะถูกแยกออกจากร่างกาย ซึ่งในสายตาของเธอมันไม่ใช่ร่างกายของทหารคนหนึ่งอีกแล้วแต่มันเป็นร่างกายของคนที่เธอรักต่างหาก
ความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอันวารฺก็คือการได้เป็นชะฮีดและในวันกิยามะฮฺจะถูกตัดสินให้ได้อยู่ร่วมกับคอลิด บินวะลีด (ร.ฎ.) หนึ่งประโยคที่ยังคงใช้ได้เสมอก็คือ ความตายต้องมาถึงอย่างแน่นอน แล้วทำไมเราต้องกลัวความตายด้วย? หากความตายเป็นเรื่องที่แน่นอนแล้วล่ะก็ ทำไมเราต้องเลือกตายบนเตียงด้วยล่ะ? และการตายในหนทางของอัลลอฮฺนั้นหาใช่ความตายไม่ หากแต่เป็นชีวิตอันนิรันดร์ต่างหาก
นาญิญะฮฺ โปรดฟังคำสั่งเสียของฉันก่อน หากฉันได้ตายชะฮีดลง ขอให้เธอแต่งงานกับพี่น้องของฉัน นูรี ปาชาเถอะนะ เพราะรองจากเธอแล้วคนที่ฉันรักมากที่สุดก็คือเขา ฉันหวังว่าหลังจากที่ฉันไม่อยู่แล้ว เขาจะสามารถดูแลเธอในช่วงชีวิตที่เหลือของเธอได้ และฉันก็หวังอีกว่า เธอจะเล่าเรื่องราวชองฉันให้กับลูกๆของเธอทุกคนและส่งเขาทั้งหมดนั้นสู่สมรภูมิญิฮาดแห่งอิสลาม สิ่งสำคัญที่อยากให้เธอจดจำไว้ก็คือ หากเธอไม่ทำความหวังของฉันให้สมบูรณ์แล้วล่ะก็ ในสวนสวรรค์ฉันจะโกรธเธอด้วยล่ะ
เอาล่ะ สุดที่รักของฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมความรู้สึกลึกๆข้างในมันถึงได้บอกฉันว่าหลังจากจดหมายฉบับนี้แล้ว ฉันไม่มีโอกาสเขียนจดหมายถึงเธอได้อีก ไม่เป็นที่สงสัยเลยว่า พรุ่งนี้ฉันอาจจะตายชะฮีดแล้วก็ได้
จงอดทนไว้! และจงยินดีต่อการตายของฉันและอย่าได้เศร้าโศกเสียใจ เพราะการตายของฉันที่อยู่ในหนทางของอัลลอฮฺคือหนึ่งเกีรยติยศของเธอนะ นาญิยะฮฺ! ฉันคงต้องขอจากเธอแล้ว สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็คือเพียงแค่โอบกอดเธอในจินตนาการเท่านั้น
อินชาอัลลอฮฺ เราจะได้พบกับในญันนะฮฺและหลังจากนั้นเราก็จะไม่มีวันแยกจากกันอีก
จาก อันวารฺ
(และฆฺอซี อันสารฺ ปาชา ก็ได้ตายชะฮีดลงในวันถัดมา)
จาก The Unjust Media
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: little cat Date: พ.ย. 07, 2009, 09:13 AM
ได้รับมาเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วแบบว่า น้ำตาคลอ 
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: al-firdaus~* Date: พ.ย. 07, 2009, 09:42 AM
หัวใจของคนอาริฟบิลละฮ์นั้น....น่าอิจฉา
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: ILHAM Date: พ.ย. 07, 2009, 09:50 AM
สั่งเสียให้แต่งงานกับน้องชาย
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: al-firdaus~* Date: พ.ย. 07, 2009, 10:02 AM
มุอ์มินถูกทดสอบด้วยกับการเสียสละในหนทางของอัลลอฮ์ แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
ญิฮาดในหนทางของอัลลอฮ์นั้น เป็นสิ่งที่ประเสริฐ ที่มุอฺมินทุกคนต่างอยากเผชิญด้วยความกระหาย
ความเสียสละ ต้องจากครอบครัวอันเป็นที่รัก...ไม่ใช่อื่นใดเลย แต่เพื่อความรักต่ออัลลอฮ์ตะอาลา
เพื่อเชิดชูเกียรติของพระองค์ และเพื่ออิสลาม
ไม่แปลกใจเลย ที่พวกเขาเหล่านั้น ยอมเสียสละได้ถึงเพียงนี้
หันกลับมาดูสภาพของเรา สังคมมุสลิมของเรา
การออกเผยแผ่ศาสนา...ออกดะวะฮ์ตับลีฆ ถือเป็นการญิฮาดในหนทางของอัลลอฮ์เช่นกัน
ต้องจากบ้านจากครอบครัว จากภรรยาอันเป็นที่รัก เป็นเดือน เป็นปี บางคนนั้นไม่ได้กลับมาพบหน้าภรรยาอีกเลย
เชื่อว่า ในใจของคนที่มั่นคงต่ออัลลอฮ์ เขาคิดเช่นนี้เหมือนกัน
อินชาอัลลอฮฺ เราจะได้พบกับในญันนะฮฺและหลังจากนั้นเราก็จะไม่มีวันแยกจากกันอีก
อยากฝากถึงคนบางกลุ่มที่ชอบคิดว่า การจากภรรยาจากครอบครัวเพื่อออกดะวะฮ์ (ไม่ได้ทิ้งครอบครัวแบบไม่แยแส)
เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ ที่สามีไม่ควรกระทำ
ลองอ่านข้อความจากกระทู้นี้ แล้วคุณจะรู้ว่า การเสียสละในหนทางของอัลลอฮ์นั้น มีหลายรูปแบบ หลายวิธีการ
แต่จุดหมายปลายทาง มิใช่อื่นใด...คิดว่าทุกคนคงซาบซื้งดีนะคะ
ญิฮาดคือสิ่งที่พวกเขากระหายที่จะเผชิญ ทั้งนี้และทั้งนั้นอยู่ที่ความอิคลาสเป็นตัวตั้ง
เพราะอัลลอฮ์ตะอาลาจะทรงรับสิ่งนี้เท่านั้น
วัลลอฮ์อะลัมบิศซอวาต
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: little cat Date: พ.ย. 07, 2009, 10:04 AM
ยิ่งบทความที่ก๊ะอัลฟิรดาวส์อ้างถึงนี่แหละค่ะ ที่ทำให้แมวน้อยถึงกับหลั่งน้ำตา คืนนั้นที่อ่าน ยังจำความรู้สึกนี้ได้ดี มันสุดจะบรรยายจริงๆค่ะ
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: JawhaR Date: พ.ย. 07, 2009, 10:05 AM
หัวใจของคนอาริฟบิลละฮ์นั้น....น่าอิจฉา
ครับผม
ความบริสุทธิ์ใจที่มีต่ออัลลอฮนั้นมากเหลือเกิน
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: habebe143 Date: เม.ย. 15, 2010, 12:34 AM
เศร้า
อิจฉาภรรยาของเขาจัง
Re: จากมูญาฮิดดีน ถึง ภรรยา By: nada-yoru Date: พ.ย. 16, 2013, 05:58 PM
เคยอ่านประวัติที่กษัตริย์ ขุนศึก นักรบ ต่างเสียสละชีวิตเพื่อชาติ
เพื่อผืนแผ่นดิน และตายในสงคราม ตอนนั้นอ่านไปซึ้งใจไปกับการเสียสละ
โดยไม่ได้รักตัวกลัวตายเลย...แม้ชีพสิ้นก็ไม่เสียดายอะไรทำนองนั้น...
ยิ่งความรู้สึกของภรรยาและลูกๆที่อยู่ข้างหลังอีกนั้นก็ยิ่งทำให้คิดว่า
...ทำไมมนุษย์เราจึงต้องต่อสู้กันให้เลือดนองแผ่นดินด้วย...
...ทำไมลูกหลานอะดัมต้องมาฆ่ากันเอง...
...เราไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วหรือที่ดีกว่าการหลั่งเลือดด้วยคมดาบ...
แต่เมื่อโตขึ้น เห็นอะไรมากขึ้น จึงพอจะเข้าใจว่าทำไมแผ่นดินแห่งนี้
จำต้องมีการนองเลือด และจำต้องมีผู้เสียสละชีวิตเพื่ออะไรบางอย่าง
นักรบบางคน เมื่อรบไปนานๆอยู่ในสงคราม ก็อาจจะลืมเลือนถึงปนิธานไปได้ว่า
ทำไมพวกเขาถึงต้องอยู่ในสนามรบ เขาต่อสู้เพื่อสิ่งใด...
และตอนน้ีภรรยาและลูกๆของเขาจะเป็นอย่างไร...
และทั้งหมดที่เขียนมานั้น มันเป็นการเสียสละชีวิตของนักรบ
ที่ต่อสู้เพื่อผืนแผ่นดินที่พวกตนอาศัยอยู่
เพื่อชนเผ่า เพื่อชาติและเผ่าพันธุ์ของตนเองเพียงแค่นั้นเอง
มิใช่เพื่อศาสนาของอัลลอฮฺ...ซึ่งศาสนาของพระองค์นั้นย่อมยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใด
เมื่อได้อ่านบทความนี้ ก็เลยรู้สึกว่า มันเป็นการปลุกจิตวิญญาณของเราให้ตื่น
อย่างไร ไม่ว่าเราจะรักกับใครหรือมีครอบครัวไปกับใครก็ตามแต่
ท้ายที่สุดเราก็ย่อมต้องพลัดพรากจากพวกเขาเหล่านั้นอย่างที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด
บนดุนยานี้จะหลีกหนีกฎนี้ไปได้...
แต่เราจะพรากจากกันด้วยกับอะไร อันนี้ น่าคิด...
จากบทความทำให้ทราบได้ว่า ชายผู้เป็นนักรบนั้นมีความรักอันยิ่งใหญ่แค่ไหน
ให้กับภรรยาของตน เขาปวดร้าว ทรมาน ภรรยาของเขาก็ปวดร้าวทรมาน
จากการพลัดพรากและแยกห่างกัน...และไม่ว่าเขาจะรักภรรยาแค่ไหน
แต่หากมีความสำคัญและยังจำเป็นเหนือกว่าสำหรับที่เขานั้นเทิดทูนบูชาจริงใจ...
นั่นก็คือ...เขารักอัลลอฮฺและยำเกรงอัลลอฮฺเหนือสิ่งใด...
และการเขียนจดหมายบอกภรรยาให้แต่งงานกับน้องชายนั้น
ก็เป็นหนึ่งในความห่วงใยในชีวิตของภรรยาหลังจากที่เขาไม่ได้อยู่แล้ว...
ซ้ำยังห่วงใยในบุตรหลาน...เพราะด้วยคนส่วนใหญ่มักจะหวงของรัก
ไม่ยอมที่จะยกให้ใครง่ายๆ ยิ่งรักมากก็ยิ่งหวงมาก
แต่ในทางกลับกัน กับบางคนยิ่งรักมากก็ยิ่งเป็นห่วงมาก
และเพราะความเป็นห่วงนั้นเอง เขาย่อมจะกระทำสิ่งต่างๆเพื่อที่จะให้สิ่งที่เขารัก
ได้รับสิ่งที่ดีและประสบสุข...แม้จะต้องยกของรักของหวงนั้น
ให้ใครไปเขาก็ทำได้...
เพราะมนุษย์นั้น จะไม่สามารถบรรลุถึงความดีได้
หากว่าเขายังมิได้เสียสละหรือให้ในสิ่งที่รักและหวง...
ถือว่าอีหม่านเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าจะถูกประทับลงในหัวใจใครได้ง่ายๆ
เว้นแต่ผู้นั้น รักและเสียสละเพื่ออัลลอฮฺอย่างบริสุทธิ์ใจ...
เขียนไม่ดีอย่างไร ติติงกันได้นะคะ
เป็นอีกหนึ่งกระทู้ที่อยากจะขุดในวันนี้....^^