สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า ...
เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ เราห้ามใช้ยางลบ …
ตอนนั้น .... ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่
รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว...
ฉันก็อยากแก้ให้มันตรง สวย
แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ ...
สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ …
เช่น ถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน
แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า …. ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ ...
แถมยังภูมิใจว่า …. ฉันสามารถวาดภาพๆนั้นด้วยความมั่นใจ
และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง
เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน
นั่นคือ การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน
และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ ….
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น …
และ รวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ การที่ฉันเข้าใจว่า
ธรรมชาติของความผิดพลาด คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่อย่างถาวร
ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมองต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนขอแหกกฎเพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น
ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม
แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น
และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่
แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ
ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง .... เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
เพราะถึงอย่างไร … ฉันเชื่อว่า ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่
ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้ โดยไม่ต้องใช้ยางลบ
ที่มา forward mail
เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ เราห้ามใช้ยางลบ …
ตอนนั้น .... ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่
รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว...
ฉันก็อยากแก้ให้มันตรง สวย
แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ ...
สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ …
เช่น ถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน
แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า …. ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ ...
แถมยังภูมิใจว่า …. ฉันสามารถวาดภาพๆนั้นด้วยความมั่นใจ
และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง
เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน
นั่นคือ การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน
และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ ….
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น …
และ รวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ การที่ฉันเข้าใจว่า
ธรรมชาติของความผิดพลาด คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่อย่างถาวร
ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมองต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนขอแหกกฎเพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น
ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม
แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น
และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่
แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ
ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง .... เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
เพราะถึงอย่างไร … ฉันเชื่อว่า ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่
ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้ โดยไม่ต้องใช้ยางลบ
ที่มา forward mail
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: al-firdaus~* Date: พ.ย. 15, 2009, 05:25 PM
ครูไม่ให้ใช้ยางลบ บางวันยางลบก็หาย
ก็เรยเอานิ้วชี้จุ่มน้ำลายตัวเองแล้วลบ
ปรากฎว่า กระดาษขาดเป็นรู
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: mustura^@^ Date: พ.ย. 15, 2009, 05:31 PM
ครูไม่ให้ใช้ยางลบ บางวันยางลบก็หาย
ก็เรยเอานิ้วชี้จุ่มน้ำลายตัวเองแล้วลบ
ปรากฎว่า กระดาษขาดเป็นรู
55555
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: nada-yoru Date: พ.ย. 15, 2009, 06:03 PM
^
ไอ้เรานี่สิ ตอนไปสอบ เอาดินสอไปห้าสิบกว่าแท่ง(เบอร์ละห้าแท่ง)
นั่งเหลานอนเหลาทั้งคืนเลยนิ...มืองี้ดำเชียว...
แล้วเป็นหลักด้วยว่าต้องเหลาด้วยมีดหรือคัตเตอร์
เพราะกบเหลาดินสอทำให้เกิดภาพสวยๆไม่ได้...
ยางลบก็มีหลายอันเลยค่ะ...ทั้งแข็งทั้งนิ่ม...ยืดได้หดได้...
และสิ่งที่ค้นพบในระหว่างวาดลูกแอปเปิ้ลปลอมกับลูกแอปเปิ้ลจริง
เพื่อให้เห็นความแตกต่างและตาคนมองแยกได้ว่าไหนของจริงไหนของปลอม
ลงในกระดาษแผ่นนึงก็คือ ศิลปะการใช้ยางลบค่ะ...
ยางลบทำให้เกิดเงาสะท้อนของภาพ
มิได้มีเอาไว้ลบภาพค่ะ แต่เอาไว้ลบเพื่อให้เกิดเงาสะท้อน
หากไม่มียางลบแล้วไซร้ จะไม่สามารถวาดภาพโดยแยกของปลอมกับของจริง
ออกจากกันได้...
และหากลบก็จะเกิดรอยด่างของภาพ ภาพไม่สมบูรณ์อีก
ดังนั้น ต่อให้มียางลบ คนที่ต้องการรูปวาดที่ไร้ร่องรอยการลบจริงๆ
จะไม่หยิบมันขึ้นมาเพื่อลบให้เกิดรอย แต่ลบเพื่อให้เกิดเงา...
ศิลปะการใช้ยางลบสำคัญพอๆกับศิลปะการใช้ดินสอเลยล่ะค่ะ...
เมื่อตอนเด็กๆ ครูศิลปะก็เคยสอนว่าอย่าใช้ยางลบเช่นกันค่ะ...
ปรากฏว่าพอไม่ให้ใช้ แล้วเราวาดผิดเพี้ยน ก็แอบหากระดาษแผ่นใหม่มาวาดแทน
แล้วทับกระดาษแผ่นนั้นเอาไว้เสียไม่ให้ครูเห็น...งิงิ...
แต่เมื่อโตขึ้นมา กลับได้เรียนรู้เพิ่มว่า การใช้ยางลบ
มิใช่เพียงเพื่อลบเส้นที่ขีดพลาดหรือเส้นที่ไม่ต้องการ
แต่ลบเพื่อความสมบูรณ์ของภาพ...
และทำให้รู้อีกว่า....เราควร
...ขีดเส้นอย่างเบามือและลบอย่างมีศิลปะ...
เมื่อมั่นใจแล้วก็ย้ำเส้นให้หนักๆลงไป และมิจำเป็นต้องใช้ยางลบ
ช่วยลบเส้นที่ไม่ต้องการอีกเลย เมื่อเราใช้ทุกอย่างคล่องแล้ว...มือเราพลิ้วแล้ว...
พลั้งผิดเป็นครู เรีียนรู้เริ่มใหม่
ปล.ปรากฏว่า...ภาพของเราไม่เป็นแอปเปิ้ลเท่าไหร่เลย
(หากวาดสัปปะรดก็คงไม่เป็นสัปปะรด)...ของเพื่อนทั้งนั้นที่เป็นแอปเปิ้ล...เหอๆ
ขอบคุณน้องคิโนโกะมากค่ะสำหรับบทความดีๆที่ทำให้พี่ระลึกถึงฟาร์มหลัง(อีกแล้ว)
วัสลามุอะลัยกุมค่ะ
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: นักเดินทาง Date: พ.ย. 16, 2009, 01:38 AM
ไม่เคยใช้น้ำลาย ใช้แต่หนังยาง ผูกกับปลายดินสอ ลบเสร็จดำปิ้ดปี๋เลย
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: ILHAM Date: พ.ย. 16, 2009, 01:41 AM
ใช้ลิควิดสิ 555
วาดไปมั่วๆนิ แล้วบอกคุณครูว่า มันเป็นภาพแนวเเอ็ปสแตรก คุณครูดูไม่รู้เรื่องหรอก
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: as-satuly Date: พ.ย. 16, 2009, 07:07 AM
ในช่วงสมัยนักเรียนประถมนั้น หากว่า เมื่อไรที่อาจารย์บอกว่า ไม่ให้นักเรียนใช้ยางลบ หรือว่า บางวันที่ผมไม่มียางลบนั้น ผม(ในช่วงวัย ป.๑ - ป.๔)ก็เปลี่ยนการใช้ยางเส้นผูกที่ปลายดินสอแล้วก็ลบแทน แต่ว่ารอยลบมันดำหมดเลย และบางที หากว่าผม(ในช่วงวัย ป.๕ - ป.๖)ก็ใช้ปากกาเขียนตัวหนังสือ แต่หากเมื่อไรเขียนผิด ก็ใช้นิ้วชุบน้ำลายแล้วลบ แต่ว่ารอยลบเป็นรอยขาดวงกลมเลย ฮ่าๆๆๆ...วัสสลามุอะลัยกุม
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: JawhaR Date: พ.ย. 16, 2009, 02:30 PM
ไม่เคยใช้น้ำลาย ใช้แต่หนังยาง ผูกกับปลายดินสอ ลบเสร็จดำปิ้ดปี๋เลย
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: a d n a n Date: พ.ย. 16, 2009, 02:32 PM
ไม่เคยใช้น้ำลาย ใช้แต่หนังยาง ผูกกับปลายดินสอ ลบเสร็จดำปิ้ดปี๋เลย
very classic.
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: JawhaR Date: พ.ย. 16, 2009, 04:59 PM
เด็กๆ เป็นคนที่ ไม่ชอบวิชาศิลปะเลย
วาดรูปไม่เก่ง วาดแต่ละครั้ง เละครับ
มันยังส่งผลให้ ต้องมานั่งเรียน วิชา Drawing ตอนปี 4 กับน้องปี 1
เพราะเป็นคนไม่มีศิลปะ
โดยส่วนตัวจึงคิดว่า ยางลบนี่สำคัญมาก ถ้าไม่มีมันผมคงแย่แน่
หากมันไม่สำคัญจริง บนปลายดินสอก็คงไม่มีที่ๆ ให้ยางลบมันอยู่
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: ILHAM Date: พ.ย. 16, 2009, 05:01 PM
เรียนดรออิ้งไม่มียางลบ รับรอง เห็นเอฟอยู่รำไร
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: little cat Date: พ.ย. 16, 2009, 08:41 PM
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: mustura^@^ Date: พ.ย. 16, 2009, 08:43 PM
ไม่พูดอะไรเลยหรอ น้องแมวน้อย
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: little cat Date: พ.ย. 16, 2009, 08:59 PM
ไม่พูดอะไรเลยหรอ น้องแมวน้อย
แบบว่า เรามันเป็นคนชอบศิลปะอ่ะนะ ก็เลยได้แต่มองเขาคุยกันตาปริบๆ
Re: ไม่ให้ใช้ยางลบ By: ILHAM Date: พ.ย. 16, 2009, 10:23 PM
เด็กกรมศิลป์ ก็แบบนี้แหละ