ตื่นเต้นจัง วันนี้เป็นวันแรกสำหรับการทำตามอามานะห์ที่ได้รับมอบหมายของนาดียาห์ อามานะห์ที่เพื่อน ๆ ในชมรมมุสลิมเรียกว่าอามีเราะห์ นาดียาห์เด็กสาวจากต่างจังหวัด นักศึกษา ปี3 ผู้ซึ่งถูกทำให้มีความมุ่งมั่นตั้งใจ วันนี้เธอบอกกับตัวเองว่าบททดสอบที่เธอจะได้เจอย่อมต่างจากวันวาน เพราะวันนี้เธอคือ "อามีเราะห์ชมรมมุสลิม"
การประชุมครั้งแรกของชมรมเธอทำหน้าที่ตามอามานะห์ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่ และได้รับการตอบรับจากสมาชิกในชมรมเป็นอย่างดี อัลฮัมดูลิลลาฮ์ รู้สึกดีเหลือเกิน นาดียาห์คิดก่อนล้มตัวลงนอนในค่ำคืนหนึ่ง
7 เดือนผ่านไป นาดียาห์เป็นที่ยอมรับของอาจารย์ที่ปรึกษา และเป็นที่นิยมของบรรดามุสลีมีนในชมรมพอสมควร และแล้วบททดสอบหนึ่งก็ถูกทำให้เกิดขึ้นกับนาดียาห์
อามีนโทรมาหานาดียาห์ขณะที่เธอกำลังประชุมกลุ่มย่อยกับเพื่อน ๆ มุสลิมะห์ในหอพัก โดยอามีนได้เบอร์โทรจากวารสารเล่มหนึ่งของชมรม
อามีน - - อัสสลามูอะลัยกุม ผมชื่ออามีนครับ จำได้ไหมครับ ผมเรียนอยู่เอก... จะรบกวนไหมหากมีผมมีเรื่องจะปรึกษา
นาดียาห์ - - (ขอโทษเพื่อน ๆ ในกลุ่มและขอพักการประชุมซัก 5 นาที) คือตอนนี้กำลังประชุมอยู่ค่ะ มีเวลาประมาณ 5 นาทีนะคะ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่จะช่วยได้ก็จะช่วยค่ะ
อามีน - - บอกเล่าเรื่องราวอย่างคร่าว ๆ ให้นาดียาห์ฟัง
...โปรดติดตามตอนต่อไป
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: กูปีเยาะฮฺสะอื้น Date: มิ.ย. 02, 2010, 04:50 PM
ตั้งใจเลยน่ะเนี่ย
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: little cat Date: มิ.ย. 03, 2010, 12:47 PM
รอ... 
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: คนเดินดิน Date: มิ.ย. 05, 2010, 04:04 PM
นาดียาห์กลับเข้ามาประชุมร่วมกับเพื่อน ๆ อีกครั้งหลังจากได้รับฟังเรื่องราวอย่างคร่าว ๆ จากอามีน
แต่บททดสอบสำหรับนาดียาห์ไม่ได้จบลงเพียงเท่านั้น เพราะหลังจากวันนั้นนาดียาห์ยังคงได้รับการติดต่อจากอามีนเรื่อยมาเป็นระยะ ๆ โดยที่นาดียาห์เองไม่รู้ตัวเลยว่าเพื่อนร่วมหอกำลังเกิดปฏิกิริยาต่อต้านกับตัวเธอ นาดียาห์มักได้เห็นการจับกลุ่มคุยกันของเพื่อนร่วมหอ ก็ไม่น่าแปลกหากการเสวนาในกลุ่มเพื่อนนั้นจะดำเนินต่อไป มันแปลกตรงที่เมื่อเธอมาร่วมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ของเธอ การเสวนาก่อนหน้านั้นจะยุติ และเพื่อน ๆ ก็จะทยอยแยกย้ายกันไปทีละคน สองคน
นาดี่ยาห์ยังคงปฏิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับอามานะห์อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ เพื่อนร่วมหอที่เคยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเริ่มตีตัวออกห่างจากเธอ ซึ่งนั่นก็ทำให้นาดียาห์เกิดความสงสัยอย่างมาก
วันนี้นาดียาห์เรียกเพื่อน ๆ และสมาชิกมุสลีมะฮ์ประชุมกลุ่มย่อยที่หอพักของเธอเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนออกทำค่ายเด็กกำพร้า ระหว่างการประชุมเสียงโทรศัพท์ของนาดียาห์ก็ดังขึ้น เธอขออนุญาตสมาชิกที่เข้าร่วมประชุมกับเธอเพื่อรับสายโทรศัพท์
นาดียาห์ - - ว่าไงอามีน
เสียงซุบซิบเกิดขึ้นหลังจากที่เธอรับสายนั้น
นาดียาห์ - - ได้ ๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ
นาดียาห์ได้มอบหมายให้เพื่อนคนหนึ่งทำการประชุมต่อโดยที่เธอขอตัวกับผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน โดยให้เหตุผลว่าเธอมีความจำเป็นบางอย่างที่จะต้องออกไปทำธุระข้างนอก คงไม่สามารถอยู่ร่วมประชุมจนเสร็จสิ้นได้ แล้วนาดียาห์ก็ขี่มอเตอร์ไซค์คู่ชีพของเธอออกไป
มีต่อ...
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: คนเดินดิน Date: มิ.ย. 05, 2010, 08:29 PM
สถานการณ์ในที่ประชุมเปลี่ยนไปจากการประชุมในหัวข้อ ค่ายเด็กกำพร้า เป็น ก๊ะนาดียาห์ รีบไปไหนนะ
เพื่อนหอ1 - - แปลก ๆ จริงนาดียาห์เนี่ย แทนที่จะประชุมให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปดันทิ้งไปก่อนซะงั้น
เพื่อนหอ2 - - นั่นสิ เป็นถึงอามีเราะห์แท้ ๆ ทำตัวงี้แล้วจะบอกกับน้อง ๆ เขายังไง
น้องสมาชิก1 - - จริงเหรอก๊ะ ก๊ะนาดียาห์เป็นแบบนี้นานแล้วเหรอคะ
เพื่อนหอ1 - - น้องก็ได้ยินกันแล้วนี่ พออามีนโทรมาก็รีบออกไปเลย แล้วจะให้เราอยากทำงานชมรมกันยังไงในเมื่อเขาเองยังไม่เต็ม 100 เลย
เพื่อนหอ3 - - เราว่าถ้ายังไม่รู้อะไรจริงอย่าเพิ่งพูดกันไปเลยดีกว่านะ สงสารดียาห์มัน บางทีอาจเป็นธุระจำเป็นจริง ๆ ก็ได้
เพื่อนหอ2 - - กับอามีนเนี่ยนะ
ฟิตนะห์ต่าง ๆ ยังคงถูกกล่าวถึงในที่ประชุมอย่างต่อเนื่อง และขยายออกเป็นวงกว้างจนเรื่องเริ่มเข้าหูนาดียาห์
วันเดินทางเพื่อทำค่ายเด็กกำพร้า ก่อนออกเดินทางได้มีการลงทะเบียนร่วมกันทั้งชมรม(มุสลีมีน+มุสลีมะห์) และเตรียมความพร้อมก่อนขึ้นรถ
นาดียาห์ - - เพื่อนหอ1 ของในลังทั้งหมดนี้ใช่ไหมที่จะเอาไปแจกน้อง ๆ เขาที่ค่าย เดี๋ยวเรายกไปไว้บนรถก่อนนะ
เพื่อนหอ1 - - (มองหางตา ไม่พูดด้วยแล้วเดินหนีไป)
นาดียาห์ - - (กำลังยกของในลังขึ้นรถ) เพื่อนหอ2 ว่างป๊ะ ช่วยหิ้วอีกด้านทีดิ๊ หนักเหมือนกันนะเนี่ย
เพื่อนหอ2- - ไม่ว่างหรอกเดี๋ยวเราจะไปเอาเครื่องครัวขึ้นรถหน่ะ
อามีนที่ยืนมองอยู่ห่าง ๆ เห็นนาดียาห์กำลังพยายามแบกลังอย่างยากลำบากเพียงคนเดียว จึงเข้าไปช่วยยกของเอง แล้วบอกให้นาดียาห์ไปดูความพร้อมด้านอื่น ๆ แทน
เพื่อนหอ1 - - เห็นไหม? ภาพมันฟ้องออกอย่างนั้น อย่าบอกนะว่าพวกเราต้องมีอามีเราะห์ที่ทำตัวไม่เหมาะสมอย่างนี้หน่ะ
เพื่อนหอ3 - - แต่ลังใบนั้นมันหนักมากจริง ๆ นะ เมื่อกี๊เราเห็นน้องมุสลีมีนเขาช่วยกันหิ้วตั้ง 2 คนแหน่ะ อามีนคงเห็นว่าดียาห์แบกอยู่คนเดียวก็เข้าไปช่วยเฉย ๆ ไม่มีอะไรหรอกน่า
นาดียาห์ยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่อย่างนั้นสักพักก็เดินมาทางเพื่อนหอ1กับเพื่อนหอ3
ทั้ง2 หยุดการสนทนาทันทีที่นาดียาห์ก้าวมาถึง
นาดียาห์ - - มีอะไรให้เราช่วยบ้างไหม?
เพื่อนหอ1 - - ไม่จำเป็นมั้ง
เพื่อนหอ3 - - ไปเอาป้ายผ้ามาแขวนไว้ข้างรถกันดีกว่าเน๊อะ
นาดียาห์ - - ไปสิ
ระหว่างที่เพื่อนหอ3 กำลังก้มหยิบผ้าอยู่นั้น นาดียาห์ก็ทนเก็บความสงสัยไว้ในใจไม่ได้จึงเอ่ยปากขึ้นว่า
นาดียาห์ - - ถามจริง ๆ เหอะนะ เพื่อน ๆ ในหอเขาเป็นอะไรกันเหรอ เรารู้สึกว่าแปลก ๆ มาตั้งหลายวันแล้วนะ แต่ยังไม่กล้าถามกลัวว่าจะแค่คิดไปเอง
เพื่อนหอ3 - - แล้วดียาห์ว่าแปลกยังไงเหรอ
นาดียาห์ - - พูดด้วยก็เหมือนไม่อยากจะพูดด้วย ดูปั้นปึ่งยังไงชอบกลหน่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ ถามจริงดิ๊
เพื่อนหอ3 - - แล้วดียาห์หล่ะ ทำอะไรอยู่ ดีแล้วเหรอ?
เสียงประกาศดังขึ้นอีกด้านหนึ่ง อามิรกำลังเรียกให้ทุกคนขึ้นรถเพราะกำลังจะออกเดินทางแล้ว ทั้งคู่จึงจบการสนทนาเพียงเท่านั้น เพราะต้องรีบไปทำอย่างอื่นก่อน
มีต่อ
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: little cat Date: มิ.ย. 06, 2010, 05:08 AM
เดาตอนท้ายเรื่องไว้แระ อิอิ คนเราก็มักเป็นงี้แหละน้า
จะถูกไหมหว่า
จะถูกไหมหว่า
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: กูปีเยาะฮฺสะอื้น Date: มิ.ย. 06, 2010, 09:14 AM
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: คนเดินดิน Date: มิ.ย. 06, 2010, 08:06 PM
ตลอดระยะเวลาที่ทำค่าย มีเพียงเพื่อนหอ3 เท่านั้นที่ยอมคุยกับนาดียาห์ ส่วนเพื่อนหอที่เหลือมักจะเลี่ยงจากนาดียาห์ทุกครั้งที่นาดียาห์จะเข้าไปร่วมกลุ่มเสวนาหรือช่วยงานที่ทำอยู่
นาดียาห์รับปากกับเพื่อนหอ3 ไว้ว่ากลับจากค่ายไปคราวนี้เธอจะเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เพื่อนหอทุกคนฟัง
ที่หอพัก หลังจากทำค่ายเสร็จเรียบร้อยแล้ว นาดียาห์อยากจะคุยกับเพื่อน ๆ มันซะวันนี้เลย แต่ก็เกรงใจเพราะคิดว่าทุกคนคงยังเหนื่อยกับการทำค่ายไว้พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนแล้วคงได้คุยกัน
หลังกินข้าวเย็นพร้อมกันเสร็จแล้ว นาดียาห์บอกกับเพื่อน ๆ ว่า "เรามีเรื่องจะคุยด้วย ว่างพอจะรับฟังไหม" ไม่ทันที่นาดียาห์จะได้เล่าอะไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น (ถูกต้องค่ะ อามีนนั่นเองที่โทรเข้ามา) นาดียาห์มองหน้าเพื่อน ๆ ก่อนกดสายทิ้งไป แต่ก็มีสายเข้าอย่างต่อเนื่อง นาดียาห์จึงตัดสินใจรับสาย โดยที่เพื่อนหอคนอื่น ๆ ต่างมีสีหน้าที่ไม่ค่อยจะพอใจนักแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้อง
เพื่อนหอ3 เป็นคนสุดท้ายที่กำลังจะเดินจากไป ...
นาดียาห์ - - เดี๋ยวก่อน อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ ตามสัญญาที่ให้ไว้ตอนไปค่ายเราจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง
นาดียาห์เปิดลำโพงโทรศัพท์เพราะต้องการให้เพื่อนหอ3 ได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมดในการสนทนาครั้งนี้ หลังจากวางสายแล้วนาดียาห์ชวนเพื่อนหอ3ออกไปทำธุระด้วยกัน
เพื่อนหอ3 ได้รับรู้และเห็นถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่นาดียาห์เคยบอกกับเธอว่าอยากเก็บมันไว้เป็นความลับ แต่เพื่อนหอ3 บอกว่า "คงเก็บมันไว้เป็นความลับต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะถ้าเธอยังอยากให้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนระหว่างเราทุกคนในหอเหมือนเดิมเธอต้องเล่าให้พวกเขาฟัง
แต่ด้วยความประสงค์ของพระองค์ บททดสอบอื่น ๆ เข้ามามากมายซะจนนาดียาห์ไม่ทันจะได้บอกเล่าความเป็นไปต่าง ๆ ให้กับเพื่อนคนอื่น ๆ ฟัง เธอคาดหวังเพียงว่าเพื่อนหอ3 จะช่วยอธิบายให้เพื่อนคนอื่น ๆ ได้เข้าใจ
ค่ายอาสาฯ เป้าหมายต่อไปของชมรม นาดียาห์ชวนเพื่อนหอทุกคนไปทำค่ายเหมือนเช่นเคย แต่เธอได้รับการปฏิเสธจากเพื่อนหอ1และ2 นาดียาห์อึ้งกับคำตอบที่ได้รับ
คืนนั้นก่อนเดินทางไปค่ายอาสาฯ นาดียาห์เดินไปที่ห้องของเพื่อนหอ1และ2 (เวลาตอนนั้นประมาณ 3 ทุ่มกว่า ๆ )
นาดียาห์ - - เปิดใจเลยดีกว่านะ ตรงไปตรงมา แบบลูกทุ่ง ๆ เหมือนที่เคย ๆ (นาดียาห์พยายามพูดให้ติดตลกเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างข้างใน)
เพื่อนหอ1 - - หวังว่าสิ่งที่จะได้ฟังจากนี้คงไม่ใช่คำแก้ตัวนะ
นาดียาห์ - - เราทำอะไรให้ไม่พอใจงั้นเหรอ อะไรทำให้พวกเธอปฏิเสธการไปค่ายครั้งนี้
เพื่อนหอ2 - - เราทำใจยอมรับไม่ได้ในการวางตัวที่ไม่เหมาะสมของเธอ เธอเป็นถึงอามีเราะห์แต่เธอกำลังทำสิ่งที่เรียกว่าเข้าใกล้ซีนาอยู่รู้ตัวไหม?
นาดียาห์ - - ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันเป็นเพื่อนมา เรายังทำให้พวกเธอไว้ใจในเรื่องที่เธอว่าไม่ได้อีกเหรอ?
เพื่อนหอ1 - - แล้วจะให้เราคิดยังไง ทุกครั้งที่อามีนโทรเข้าเธอก็จะปลีกตัวออกไปคุยโทรศัพท์ที่ชานบ้าน บางครั้งก็ออกไปข้างนอกลำพังโดยไม่บอกกล่าวอะไร
นาดียาห์ - - ดียาห์ผิดเองแหละ ที่เลือกจะทำตามคำขอของอามีนที่บอกว่าถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากให้บอกใคร แต่เรื่องบางอย่างก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาเล่าสู่กันฟังได้ในวงสนทนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่เจ้าตัวเขาไม่อยากจะให้เล่าให้ใครฟัง
เพื่อนหอ1 - - แม้กระทั่งกับพวกเราที่กินนอนด้วยกันงั้นเหรอ
นาดียาห์ - - แต่ดียาห์รับปากเขาไว้แล้ว และนั่นก็เป็นอามานะห์ที่สำคัญไม่แพ้กันเหมือนกันไม่ใช่เหรอ
เพื่อนหอ1และ2 สบตากันก่อนจะเงียบฟังต่อไป
มีต่อ
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: little cat Date: มิ.ย. 06, 2010, 08:13 PM
เริ่มเข้าเค้า น่าจะใช่อย่างที่คิด
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: chocolatesunday Date: มิ.ย. 07, 2010, 11:45 AM
มาปูเสื่อรออ่านนนนนนนนน ^^
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: JawhaR Date: มิ.ย. 07, 2010, 01:48 PM
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: คนเดินดิน Date: มิ.ย. 07, 2010, 02:07 PM
นาดียาห์พยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดฤทธิ์ แต่ความรู้สึกบางอย่างมันเต็มซะจนกลั้นน้ำตาต่อไปไว้ไม่ได้ ประจวบเหมาะกับเพื่อนหอ3 เดินเข้ามาสมทบพอดี
เพื่อนหอ3 จึงอาสาเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนหอ1และ2ฟัง
เพื่อนหอ3 - - เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ตกลงพรุ่งนี้จะไปค่ายอาสาฯพร้อมเรากับดียาห์ได้รึยัง?
เพื่อนหอ1 - - ขอบายว่ะ ยังมึน ๆ อยู่จริง ๆ
เพื่อนหอ2 - - เราก็เหมือนกัน
นาดียาห์ - - ไปด้วยกันเถอะนะ เราเข้าใจว่าเรื่องของเจตนามันเป็นเรื่องที่มองไม่เห็นด้วยตาและสัมผัสไม่ได้ด้วยมือ แต่เราก็อยากให้แยกแยะเรื่องของเรากับเจตนาในการออกค่ายว่ามันเป็นคนละส่วนกัน อย่าลืมสิว่างานทุกอย่างที่พวกเราทำนั้นเจตนาของเราฝากไว้กับผู้ใด อย่าให้เรื่องบางเรื่องมามีส่วนบั่นทอนเจตนาที่แท้จริงในการทำงานของพวกเราเลยนะ
เพื่อนหอ1 - - งั้นเราสองคนก็ต้องขอมาอัฟด้วยนะที่เข้าใจเธอผิดเรื่อยมา ขอมาอัฟที่เผลอนินทาเธอโดยไม่รู้เหตุการณ์ที่แท้จริง
เพื่อนหอ3 - - พวกเราต้องอดทนกับบททดสอบทั้งหมดนี้ให้ได้นะ แล้วก็ต้องเตือนตัวเองไว้เสมอด้วยว่า "การพูดถึงบุคคลที่สาม ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม เราก็ไม่ควรพูดถึงมันเน๊อะ และหวังว่าจากนี้ไม่ว่าจะมีอะไร พวกเราจะหันหน้าคุยกันด้วยดี ดีกว่าปล่อยไว้ให้เรื่องมันบานปลายเน๊อะ"
เพื่อนหอ1 - - (แอบเห็นดียาห์เช็ดน้ำตา จึงแสร้งทำเสียงเข้มว่า) อ้าว...ดียาห์ มัวแต่ร้องไห้ ไม่ช่วยเราจัดกระเป๋าแล้วพรุ่งนี้เราจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ทำค่ายหล่ะ
เพื่อนหอ2 - - นั่นดิ๊ อย่าอู้ ๆ ของเราด้วยอีกใบ อย่างรีบเลยอย่างรีบ
แล้วทั้งสี่คนก็ช่วยกันจัดกระเป๋าและข้าวของที่จำเป็นต้องใช้โดยเป้าหมายคือวันพรุ่งนี้ ไม่ใช่เพื่อใครในพวกเรา แต่เพื่อ....(ที่เราอาจลืม)
วัสสลาม
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: little cat Date: มิ.ย. 07, 2010, 02:43 PM
555 อืมๆ นี่แหละน้อ คนเรา ยังไม่ทันจะรู้จริงก็ชอบคิดเอง เออเองไปต่างนานา คิดคนเดียวไม่พอ มักจะชอบจับกลุ่มนินทากันอีก
เธอคิดเหมือนฉันหรือเปล่า บี 1
ฉันก็คิดเหมือนเธอนั่นแหละ บี 2
เจอแบบนี้บ่อยค่ะ
เธอคิดเหมือนฉันหรือเปล่า บี 1
ฉันก็คิดเหมือนเธอนั่นแหละ บี 2
เจอแบบนี้บ่อยค่ะ
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: คนเดินดิน Date: มิ.ย. 07, 2010, 02:56 PM
และที่สำคัญอย่าเอาเจตนาของผู้ใดมาเป็นส่วนหนึ่งในการโน้มเอียงเจตนาของตนเอง
จงยืนหยัด และหยัดยืนดังเจตนาที่ตั้งไว้เดิมนะจ๊ะน้อง ๆ
Re: เมื่อเธอปลุก...ฉัน By: little cat Date: มิ.ย. 07, 2010, 02:59 PM