เมื่อใดคิดว่าเราดีแล้ว
เมื่อนั้นเราเลวแล้ว
เมื่อใดคิดว่าเราฉลาดแล้ว
เมื่อนั้นเราโง่แล้ว
เมื่อใดคิดว่าเราสูงส่งแล้ว
เมื่อนั้นเราตกต่ำแล้ว
ก็เพราะหากมองว่าตนเองเลิศไปหมด สมบูรณ์ไปซะทุกอย่างเสียแล้ว..
การแก้ไขก็ย่อมไม่เกิด การพัฒนาก็ย่อมไม่มีและการปรับปรุงพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นก็ย่อมเป็นหมัน
คนที่น่าสงสารที่สุดจึงไม่ใช่คนที่ใครๆ ดูหมินว่าต่ำต้อย
หากเป็นคนที่ดูหมิ่นใครๆว่าต่ำต้อยกว่าตนไปเสียหมดต่างหาก
เพราะเขาจะย่ำอยู่ตรงนั้น..ตรงจุดที่เป็นอยู่..จุดที่คิดว่าวิเศษสุดแล้ว
ไม่ปรับปรุง ไม่พัฒนา ไม่ไปไหน
ดังนั้น..
จงมองความผิดของตัวเองให้เป็นเรื่องใหญ่..
แต่ก็ไม่มากเกินสำหรับจะแก้ไข
จงมองความผิดของผู้อื่นให้เป็นเรื่องเล็ก..
แต่ก็ไม่น้อยเกินสำหรับจะตักเตือน
โปรดจำไว้..
เมื่อใดเราคิดว่า..เรา'เจ๋ง'แล้ว
เมื่อนั้น..เรา'เจ๊ง'แล้ว
บทความดีๆจากหนังสือเล่มเขียวๆหน้าปกน่ารัก 'ปลุก'ของมุซักกิร จากสำนักพิมพ์มิรอาต
หนังสือที่ดีต่อการครอบครอง เพื่อการลุกของทุกชีวิต
(เอิ่ม มิได้มีเจตนาโค(ด-สะ-)นาใดๆแอบแฝงทั้งสิ้น คือ..ของเค้าดีจริงๆ)
..
Re: เมื่อใด.. By: nada-yoru Date: ธ.ค. 23, 2014, 09:22 PM
เมื่อใดที่เรารู้ว่าทำพลาดไป...การสำนึกตัวคือหนทางกลับ...
เมื่อใดที่เรารู้ตัวว่่าโง่เขลาเบาปัญญา...การศึกษาหาความรู้ที่มีประโยชน์คือหนทางกลับ
เมื่อใดที่เรารู้ตัวว่าได้สูญเสียศรัทธาไป...การเตาบะฮ์กลับใจคือหนทางกลับ
เมื่อใดที่เรารู้ตัวว่าใครคือผู้ที่เราควรมอบหัวใจทั้งหมดให้...อัลลอฮฺและท่านรอซูลุ้ลลอฮฺคือทางกลับไป...
เมื่อใดที่เรารู้ตัวว่าความตายเฉียดเข้ามาใกล้...โปรดรู้ไว้เถิดว่าทุกชีวิตจะต้องคืนกลับไปยังอัลลอฮฺ...
และเมื่อนั้นเอง...ที่เราไม่อาจกลับมาแก้ไขอะไรได้อีก...