อย่างน้อย ทุกคนในเว็บนี้ก็แก่กว่าผมแหละ 5555
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: FiTrImA Date: ธ.ค. 09, 2009, 05:40 PM
วิชากลศาสตร์ตอนนี้เรียนอยู่
ขออ้วกก่อนล่ะกัน
ทั้งมึน ปวดหัว หน้ามืดไปหมด
ไม่เคยเข้าใจอะไรง่ายๆเลย
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: FiTrImA Date: ธ.ค. 09, 2009, 05:41 PM
อ้างถึง
อย่างน้อย ทุกคนในเว็บนี้ก็แก่กว่าผมแหละ 5555
เราคนนึงแหละที่ไม่แก่กว่า อิอิ
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: ILHAM Date: ธ.ค. 09, 2009, 05:41 PM
อ้างถึงอย่างน้อย ทุกคนในเว็บนี้ก็แก่กว่าผมแหละ 5555
เราคนนึงแหละที่ไม่แก่กว่า อิอิ
แน่ใจหรือ ในชั้นปีเราอ่อนสุดนะ 5555
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: nada-yoru Date: ธ.ค. 09, 2009, 05:53 PM
^
เพราะกลศาสตร์นั่นแหล่ะท่านอัญมณี ที่ทำให้ข้าน้อย
หอบผ้าหอบผ่อนข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนซะไกล...
ติวเข้มฟิสิกส์เป็นปี...ดำผุดดำว่ายไปไม่เท่าไหร่
หอบผ้าหนีไปเรียนออกแบบ
ที่ไหนได้ เจอคานหล่าววววว...หนีไม่พ้น กลศาสตร์แสนกล
ซ่อนกล ชอบกลจริงๆ...
ใครจะคิดว่าหนีเสือกลศาสตร์ จะไปปะทะคานจระเข้
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: FiTrImA Date: ธ.ค. 09, 2009, 06:01 PM
อ้างถึง
เพราะกลศาสตร์นั่นแหล่ะท่านอัญมณี ที่ทำให้ข้าน้อย
หอบผ้าหอบผ่อนข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนซะไกล...
ติวเข้มฟิสิกส์เป็นปี...ดำผุดดำว่ายไปไม่เท่าไหร่
หอบผ้าหนีไปเรียนออกแบบ
ที่ไหนได้ เจอคานหล่าววววว...หนีไม่พ้น กลศาสตร์แสนกล
ซ่อนกล ชอบกลจริงๆ...
ใครจะคิดว่าหนีเสือกลศาสตร์ จะไปปะทะคานจระเข้
อิอิ น่ากลัวจิงๆเรยน่ะคานเนี๊ย
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: nada-yoru Date: ธ.ค. 09, 2009, 06:23 PM
^
ใช่จ่ะ...คำนวณไม่ดีหรือผิดพลาดนิดหน่อย
บ้านทั้งหลังอาจพังได้...หากคานรับน้ำหนักไม่ไหว...
หรือหากเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา...เราจึงต้องคำนวณเผื่อไว้จ่ะ...
ตรงไหนที่ควรมีคาน เราจึงต้องวางคานเอาไว้รับน้ำหนักจ่ะ
เพื่อความมั่นคงและสวัสดิภาพของชีวิตคนในบ้าน(ที่อยู่ใต้คาน)...
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: JawhaR Date: ธ.ค. 10, 2009, 09:58 AM
^
ใช่จ่ะ...คำนวณไม่ดีหรือผิดพลาดนิดหน่อย
บ้านทั้งหลังอาจพังได้...หากคานรับน้ำหนักไม่ไหว...
หรือหากเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา...เราจึงต้องคำนวณเผื่อไว้จ่ะ...
ตรงไหนที่ควรมีคาน เราจึงต้องวางคานเอาไว้รับน้ำหนักจ่ะ
เพื่อความมั่นคงและสวัสดิภาพของชีวิตคนในบ้าน(ที่อยู่ใต้คาน)...
อย่างนี้นี่เอง
อยู่แต่กับคาน ท่านคงผูกผันและรักคานมากมิใช่น้อย ใช่มั้ยครับ
ปล. คานของท่าน คงแข็งแกร่งน่าดู
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: nada-yoru Date: ธ.ค. 10, 2009, 10:05 AM
^
สุดๆ
ฝากไว้ก่อนโอฬาร
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: JawhaR Date: ธ.ค. 10, 2009, 10:25 AM
^
ใช่จ่ะ...คำนวณไม่ดีหรือผิดพลาดนิดหน่อย
บ้านทั้งหลังอาจพังได้...หากคานรับน้ำหนักไม่ไหว...
หรือหากเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา...เราจึงต้องคำนวณเผื่อไว้จ่ะ...
ตรงไหนที่ควรมีคาน เราจึงต้องวางคานเอาไว้รับน้ำหนักจ่ะ
เพื่อความมั่นคงและสวัสดิภาพของชีวิตคนในบ้าน(ที่อยู่ใต้คาน)...
แสดงว่า ท่านคงต้องเรียน vibrations ด้วยใช่มั้ยคับ
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: ILHAM Date: ธ.ค. 10, 2009, 11:38 AM
จะข้ามน้ำข้ามทะเลมารับคืนถึงพัทยาเลยหรือนั้น
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: nada-yoru Date: ธ.ค. 10, 2009, 12:14 PM
COMING SOON
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: nada-yoru Date: ธ.ค. 10, 2009, 06:27 PM
^
ใช่จ่ะ...คำนวณไม่ดีหรือผิดพลาดนิดหน่อย
บ้านทั้งหลังอาจพังได้...หากคานรับน้ำหนักไม่ไหว...
หรือหากเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา...เราจึงต้องคำนวณเผื่อไว้จ่ะ...
ตรงไหนที่ควรมีคาน เราจึงต้องวางคานเอาไว้รับน้ำหนักจ่ะ
เพื่อความมั่นคงและสวัสดิภาพของชีวิตคนในบ้าน(ที่อยู่ใต้คาน)...
แสดงว่า ท่านคงต้องเรียน vibrations ด้วยใช่มั้ยคับ
ท่านหมายถึง เรื่องแรงสั่นสะเทือนหรือพลังสั่นสะเทือนหรือท่่าน
ซึ่งหากหมายถึงด้านวิศวกรรม จะเป็นเรื่องของแผ่นดินไหว(มั้ง)คะ
ซึ่งมีวิศวกรรมด้านแผ่นดินไหวและแรงสั่นสะเทือน
เหมือนจะอยู่ในวิศวโยธา รุ่นพี่ที่รู้จักก็ได้ทุนมาเรียนที่ญี่ปุ่นในเรื่องนี้
ในช่วงหลังเกิดสึนามิที่ไทยเหมือนกันค่ะ...
ส่วนข้าน้อยเรียนเรื่องนี้มาแค่หางอึ่งเพื่อใช้ในงานออกแบบเท่านั้นเอง
(ถึงบอกไงคะว่าหอบผ้าหอบผ่อนหนีมาเรียนออกแบบ
เพราะต้องการหนีเสือกลศาสตร์ แต่ดันมาปะทะคานจระเข้
) จึงไม่ได้เรียนหนักหรือเจาะลึกอย่างคนที่เรียนวิศวด้านนี้โดยตรง
เพราะงานออกแบบนั้นจะเน้นที่รูปแบบและความสวยงาม
แต่งานออกแบบที่ดีนั้นต้องคำนึงถึงหลายอย่าง เรื่องคานรับน้ำหนัก
เรื่องการวางผัง และอีกมากมายค่ะ ซึ่งแบบที่คิดออกมา
มันเป็นแค่ความคิดและจินตนาการค่ะ
ซึ่งมันจะเป็นจริงขึ้นมาได้ต้องอาศัยวิศวกรมาสร้าง
และคำนวณว่ามีความเป็นไปได้มากขนาดไหน...
ซึ่งสถาปนิกเก่งๆที่คำนวณมาดีแล้วว่าไม่เป็นอะไร
วิศวกรก็ทำหน้าที่ควบคุมการก่อสร้าง และบางครั้ง
สถาปนิกเองก็สามารถทำหน้าที่ควบคุมการก่อสร้างได้ด้วย
หากว่าเก่งและมีความรู้มากพอน่ะค่ะ...และที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
หากคำนวณพลาด บ้านหรืออาคารพังลงมา
คนที่ต้องรับเต็มๆ คือคนที่ออกแบบและเซ็นผ่่านงานนั้นน่ะค่ะ...
มันจึงเป็นความรับผิดชอบ...
เมื่อก่อนพ่อมักพูดว่า...หากอาคารต่างๆถูกออกแบบ
หรือถูกสร้างด้วยมุสลิมเราหรือมุสลิมเรามีส่วนร่วมอยู่ในนั้น...
ปัญหาเรื่องการไม่มีที่ให้ละหมาดตามสถานที่ต่างๆ
และปัญหาอื่นๆอาจจะน้อยลง...
ครั้งนึงตอนเด็กๆเคยนั่งเก้าอี้ที่พ่อทำ แล้วโดนตะปูที่โผล่ออกมาเกี่ยวเข้า
เป็นแผลเป็น...ทำให้ตอนที่ต้องออกแบบเก้าอี้ตัวแรกในชีวิตนั้น
ข้าน้อยเลือกที่จะไม่ใช้ตะปูแม้แต่ตัวเดียว คือใช้ไม้ล้วนๆ
เพราะเขาให้โจทย์มาคือไม้ในขนาดจำกัด...
ซึ่งมันก็เป็นปัญหาที่ทำให้เราต้องคิดว่าจะทำอย่างไร
เฉกเช่นเดียวกับประเทศญี่ปุ่นเองเกิดแผ่นดินไหวบ่อยและถี่
อีกทั้งยังมีสึนามิบ้าง ไต้ฝุ่นเข้าทุกปีบ้าง...
และแต่ละครั้งมักสร้างความเสียหายทั้งที่เป็นคนและอาคาร
เขาก็เลยต้องดิ้นรนเพื่อหาระบบมาช่วยลดหย่อนความเสียหายลง
ข้าน้อยจึงดั้นด้นมาเรียนถึงนี่...
ใช่ว่าที่บ้านเราไม่มีเรียน แต่หากมีโอกาสก็อยากมาให้ถึงที่
และที่สำคัญ...ยังไงบ้านเราเราต้ังใจจะกลับไปศึกษาต่ออยู่แล้ว...
และน้องชายก็หาความรู้ด้านเดียวกันอยู่ที่บ้านเราด้วย
(กะจะช่วยกันทำมาหากินค่ะ
)เมื่อมีโอกาสจึงมาดูให้ถึงที่..เพราะคิดว่าหากอยากกินผลไม้อะไร
เราต้องไปหาจากต้นของมัน ปีนไม่ได้ ก็สอยเอา เขย่าต้นมันเอา
หรือไม่ก็เอาไม้ขว้างให้ลูกมันหล่นมา สารพัดวิธีที่จะทำให้เราได้ผลของมันมา
เพราะหากเราหาซื้อตามท้องตลาดทั่วไปที่วางขาย
แม้จะมีผลไม้ให้เลือกมากมายและแสนจะง่ายดาย...
แต่เราจะรู้จักแค่เพียงผลไม้ เราไม่มีทางรู้จักต้น กิ่ง ก้าน ใบของมัน
หากเราไปเอามาจากต้น เราจะได้รู้จักมัน
เผลอๆอาจได้เห็นรากของมันด้ายซ้ำไปค่ะ...
แต่บางครั้งเมื่อไปเจอต้นมันจริงๆ เราอาจจะไม่อยากกินผลของมันแล้ว
เพราะเราเจอผลไม้อื่นที่เราอยากกินกว่า...และมันใช่กว่า
เราถนัดปีนต้นไม้อีกต้นมากกว่า...
เพราะด้วยแรงและกำลังความสามารถของเรา ใช่ว่าเราจะปีนต้นไม้ได้ทุกต้น...
บางต้นปีนไปไม่ทันถึงผลเจอมดแดงไล่ หรือไม่ไหวจะไปต่อ
น่ันแหล่ะค่ะรสชาติของการหาผลไม้ที่แสนสนุกสุดเหวี่ยง...
ต้องไปกินที่ต้นของมันค่ะ ถึงจะสด ใหม่ อร่อย และที่สำคัญสนุกสุดๆ...
หากปัจจุบันไม่มีความสามารถก็ ทำเท่าที่ทำได้ค่ะ...
สำหรับข้าน้อย...การเลือกอะไรด้วยความชอบ
สักวันพอเราไปเจอจริงๆ สัมผัสจริงๆเราอาจไม่ชอบก็ได้
แต่หากเลือกที่เราถนัด ยังไง มันก็คงไม่เปล่ียนแปลงไปง่่ายๆ
อย่างน้อยๆ มันก็อยู่กับเรานานกว่าความชอบ...
แต่ถามว่าอะไรคือความถนัดของเรา...
ข้าน้อยเชื่อว่า อัลลอฮฺมอบพรสวรรค์มาให้เราทุกคน
อยู่ที่เราจะค้นเจอมันเมื่อไหร่ สำหรับข้าน้อยเลือกที่จะมองไปยังอดีต
เพื่อจะมองหาตัวตนของตัวเอง ว่าที่ผ่านมาทำอะไรบ้าง
แล้วสิ่งไหนที่ทำได้และสิ่งไหนทำไม่ได้ สิ่งไหนเคยชอบและไม่ชอบ
แล้วอะไรที่เมื่อก่อนทำได้ ปัจจุบันก็ยังทำได้ ไม่รู้สึกอึดอัดเวลาทำ
ไม่รู้สึกว่ามันคือหน้าที่อะไร รู้แต่ว่าทำแล้วรู้สึกดีมีความพอใจที่ได้ทำ
อีกทั้งยังมีความสุขที่ได้ทำ...และทำได้ดีกว่าเรื่องอื่นๆที่ผ่านมา
เลยเหมาเอาว่าน่ันแหล่ะคือความถนัดของตนเอง...ก็เดินมาตามนั้นค่ะ...
พยายามนำความถนัดที่ได้รับมาใช้ให้มันสอดคล้องกับหลักศาสนา
มากที่สุดเท่าที่รู้และสามารถจะทำได้...
จึงต้องมาเรียนรู้เป้าหมายว่าอัลลอฮฺสร้างตัวข้าน้อยมาทำไม
และเพื่อสิ่งใดบ้าง...
ปล.ตัวของคานเองก็มีหน้าที่ของมันนะคะ...ต้องวางที่เหมาะสม
และมีความแกร่งแค่ไหนถึงจะรับน้ำหนักบ้านได้...
ซึ่งข้าน้อยนั้นเรียนเรื่องคานแต่ในทางทฤษฎี หาได้จับหรือสัมผัส
หรืออยู่กับคานจริงๆทุกเช้าค่ำอย่างวิศวกรที่ทำการก่อสร้าง
และวางคานเองนะคะท่านอัญมณี...
ดังนั้นเรื่องของคานสำหรับข้าน้อยมันจึงอยู่ในความคิด
และหยิบมันขึ้นมาใช้ในงานเขียนแบบแต่มิได้สัมผัสตัวคานจริงๆน้อ555
ถ้าอยากถามว่าคานจริงๆเป็นอย่างไร สัมผัสแล้วเป็นยังไง
ต้องถามวิศวกรและคนก่อสร้างเอาคานไปวางแล้วล่ะค่ะ ข้าน้อยไม่รู้
ป.ลิงอีกที....คานที่ข้าน้อยแบกอยู่ ก็แค่คานที่ข้าน้อยออกแบบมาเองนะท่าน
(ยังไม่ได้สร้างเป็นรูปเป็นร่างที แค่แบบค่ะแค่แบบ)
หาได้เป็นคานอย่างที่ท่านอัญมณีสัมผัสอยู่ไม่...
(เอาคืนมาเลยโอฬาร)
55555555555555
ไม่เคยพร่ามได้สั้นกะเค้าซ้ากกกกกกกที...
ขออภัยในความยาวค่ะ
ไปหาชาดื่มดีกว่า...
วัสลามค่ะ
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: ILHAM Date: ธ.ค. 10, 2009, 07:11 PM
ถึงจะยาว แต่ก็ชอบอ่านนะ เพลินดี อะไรๆก็คานๆๆ แก่ๆๆๆ 5555
Re: เสวนาร้านน้ำชาออนไลน์ By: little cat Date: ธ.ค. 10, 2009, 08:11 PM
ตัวจริงคงพูดเก่ง แหงมๆเลย