^
รอโครงการสร้างรถไฟจากเกาะญี่ปุ่นวิ่งไปเทียบหาดจอมเทียน
ได้รับการอนุมัติอยู่ค่ะ...ไม่พรื่อรอได้นิ...
ของฟรี(ทั้งตั๋วทั้งเค้ก) นานแค่ไหนก็รอได้....555
ปล.ถ้าได้ตั๋วค่าเครื่องบินฟรีนะ...จะไปปลายเดือนนี้เรยนิ...
ปิดภาคฤดูหนาวพอดี...เหอๆ...
ป.ลิงอีกที...รถเมย์หวานเย็นเป็นเยี่ยงไรหรือท่าน ข้าน้อยมิแจ้งใจ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: ธ.ค. 11, 2009, 10:18 PM
ก็รถเมล์ฟรีจากภาษีประชาชนไง
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: little cat Date: ธ.ค. 11, 2009, 11:27 PM
ได้เค้กมาแล้ว จะกินล่ะน้าาาาาา
ปล.บูดยังเนี่ย 5555
ปล.บูดยังเนี่ย 5555
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: little cat Date: ธ.ค. 11, 2009, 11:29 PM
โบ๋รังสิตถึงยังไม่รุ วิ่งไล่รถไม่ทันได้ร่ำลาเลย 555
คืนนี้ต้องนอนไว เก็บแรงไปสู้ศึกต่อทูมอโร่ แล้วเจอกันเน่ออออออออ
คืนนี้ต้องนอนไว เก็บแรงไปสู้ศึกต่อทูมอโร่ แล้วเจอกันเน่ออออออออ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: hiddenmin Date: ธ.ค. 11, 2009, 11:33 PM
ILHAM ต้องปรับปรุงสายรายงานอีกหน่อย
ข่าววันนี้แค่ฮาซัน ยังไม่ซอแฮะ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: little cat Date: ธ.ค. 11, 2009, 11:35 PM
ILHAM ต้องปรับปรุงสายรายงานอีกหน่อย
ข่าววันนี้แค่ฮาซัน ยังไม่ซอแฮะ
5555 
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: cliniccom Date: ธ.ค. 11, 2009, 11:39 PM
salam ท่าน cliniccom
ผมจะรบกวนถามอะไรหน่อยนะครับ
ท่านพอจะทราบไม่ครับว่า
มุสลิมเราสามารถที่จะเรียกร้องสิทธิในเรื่องวันหยุดในวันสำญทางศาสนา ให้เป็นวันหยุดประจำปีเหมือนของศาสนาพุทธได้หรือไม่ครับ
ผมทำงานบริษัทเอกชนครับ ทำมา 2 ปีแล้ว อยู่จังหวัดชลบุรี ซึ่งมีกรรมอิสลามประจำจังหวัดครับ
ไม่รู้ว่าที่ถาม จะทำให้ท่านงงรึเปล่า
วัสลามฯ ครับ
วะอะลัยกุมุสลามครับ
สำหรับกรณี วันหยุดในวันสำคัญทางศาสนานั้น ในกรณีของหน่วยงานราชการ ทางรัฐได้อณุญาติ เช่นวันอีดทั้ง2วัน ซึ่งให้เฉพาะ จังหวัดชายแดนภาคใต้เท่านั้นครับ
โดยอาศัยประกาศของสำนักจุฬาราชมนตรี หมายความว่า สมมติ สำนักจุฬาราชมนตรี ประกาศว่า วัน อีดิลฟิตรี ตรงกับ วันที่5 กันยายน แต่เราไปมีทัศนะไม่ตรงกับประกาศของสำนักจุฬา เราเกิดไปหยุดอีด วันที่4กันยายน ก็หมายความ เราขาดงาน ครับ
หากไม่ใช่จังหวัดชายแดนภาคใต้ไม่มีวันหยุดนี้ครับ
สำหรับหน่วยงานเอกชนนั้น ก็ ขึ้นอยู่กับนายจ้าง ตกลงกันเองครับ
สำหรับกรณีอื่นที่เกี่ยวข้องกับการนับถือศาสนานั้นผมขอยกรัฐธรรมนูญมาให้ครับ
หมวด ๓
สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย
ส่วนที่ ๓
สิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล
มาตรา ๓๗ บุคคลย่อมมีเสรีภาพบริบูรณ์ในการถือศาสนา นิกายของศาสนา หรือลัทธินิยมในทางศาสนา และย่อมมีเสรีภาพในการปฏิบัติตามศาสนธรรม ศาสนบัญญัติ หรือปฏิบัติพิธีกรรมตามความเชื่อถือของตน เมื่อไม่เป็นปฏิปักษ์ต่อหน้าที่ของพลเมืองและ
ไม่เป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน
ในการใช้เสรีภาพตามวรรคหนึ่ง บุคคลย่อมได้รับความคุ้มครองมิให้รัฐ
กระทำการใด ๆ อันเป็นการรอนสิทธิหรือเสียประโยชน์อันควรมีควรได้ เพราะ
เหตุที่ถือศาสนา นิกายของศาสนา ลัทธินิยมในทางศาสนา หรือปฏิบัติตามศาสนธรรม
ศาสนบัญญัติ หรือปฏิบัติพิธีกรรมตามความเชื่อถือ แตกต่างจากบุคคลอื่น
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: บาชีร Date: ธ.ค. 11, 2009, 11:51 PM
ก็ตามจุฬาไป
เรื่องก็จบแล้ว
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: cliniccom Date: ธ.ค. 12, 2009, 12:41 AM
ก็ตามจุฬาไป
เรื่องก็จบแล้ว
คือไม่ใช่ เรื่องตาม หรือ ไม่ตามจุฬา ที่วะห์บี เป็นปัญหาอยู่
แต่ เขาถาม เราสามารถมีวันหยุดประจำปีที่เกี่ยวข้องกับศาสนา เหมือนกับที่ศาสนาพุทธมีหรือเปล่า (ตามกฎหมายของรัฐ)
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: JawhaR Date: ธ.ค. 12, 2009, 10:17 AM
ญาซากัลลอฮครับ ท่าน cliniccom
สรุปก็คือ ไม่มีกฏหมายที่จะมาอ้างสิทธิที่จะขอหยุดวันอีด ทั้ง 2 วัน เป็นวันหยุดประจำปีได้
ยกเว้นผู้ทำในหน่วยงานราชการ ของ 3 จังหวัด
จริงๆ แล้วมีอีกเรื่องนึงนะครับ ซึ่งผมก็คิดว่าคงไม่มีกฏหมายมารับรองเช่นกัน
ก็คือเรื่องละหมาดวันศุกร์
บางบริษัทดีหน่อยก็อะลุ่มอล่วย เข้าช้านิดหน่อยไม่เป้นไร
บางที่ก็ถึงกับไม่ได้เลย งานก็หาค่อนข้างยาก ก็ปล่อยเลยตามเลย
ยิ่งอ่อนศาสนาอยู่เเล้วก็ขาดละหมาดไป บางคนก็อ้างว่าทำซุฮรี่ก็ได้ เพราะอย่าทำให้ศาสนาเป็นเรื่องยาก
ส่วนที่บริษัทผม ผมต่อรองโดยการให้หักชั่วโมง
ปัจจุบัน ประชากรมุสลิมราก็มีเกือบๆ 10 ล้านแล้วนะคับ ไม่ใช่น้อยๆ
เราน่าจะได้สิทธิในเรื่องศาสนามากกว่านี้เนอะ
ไม่ใช่กับแค่ 3 จังหวัด น่าจะทั้งประเทศหรืออย่างน้อยก็กับจังหวัดที่มีกรรมการอิสลาม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: *i* Fat Bear *i* Date: ธ.ค. 12, 2009, 01:59 PM
โบ๋รังสิตถึงยังไม่รุ วิ่งไล่รถไม่ทันได้ร่ำลาเลย 555
คืนนี้ต้องนอนไว เก็บแรงไปสู้ศึกต่อทูมอโร่ แล้วเจอกันเน่ออออออออ
จะไหวมั้ยเนี่ย พี่ก็แย่
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: *i* Fat Bear *i* Date: ธ.ค. 12, 2009, 02:17 PM
โบ๋รังสิตถึงยังไม่รุ วิ่งไล่รถไม่ทันได้ร่ำลาเลย 555
คืนนี้ต้องนอนไว เก็บแรงไปสู้ศึกต่อทูมอโร่ แล้วเจอกันเน่ออออออออ
จะไหวมั้ยเนี่ย พี่ก็แย่
จาม....ฮั๊ดเช้ยยยยย
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: ธ.ค. 12, 2009, 02:21 PM
สงสัยคงมีใครบ่นคิดถึงอยู่มั้งนั้น 555
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: *i* Fat Bear *i* Date: ธ.ค. 12, 2009, 02:48 PM
สงสัยคงมีใครบ่นคิดถึงอยู่มั้งนั้น 555
จะมีใครคิดถึง ถูกนินทาสิไม่ว่า 555
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: ธ.ค. 12, 2009, 06:30 PM
^
^
夕闇迫る雲のうえ
yuyami semaru kumo no ue
いつも一羽で飛んでいる。
itsumo ichiwa de tonde iru
鷹はきっと悲しいかろう？
taka wa kitto kanasii karou
音もとたえた風のなか
oto mo totaeta kase no naka
空を掴んだその翼。
sora o tsukanda sono tsubasa
休めることはできなくて。
yasumeru koto wa dekinakute
心を何にたとえよう
kokoro o nani ni tatoe yoo
鷹のようなこの心
taka no you na kono kokoro
心を何にたとえよう
kokoro o nani ni tatoe yoo
空を舞うような悲しさを
sora o mau youna kanasisa o
ยามใกล้ค่ำ ทุกๆครั้งจะมีเจ้าเหยี่ยวตัวนั้น
บินโฉบเฉี่ยวตัวเดียวอยู่บนก้อนเมฆ เหยี่ยวมันคงเศร้าน่าดู
ปราศจากเสียงสายลม หากมันยังคงใช้ปีกนั้นกระพือบินว่อนไปในท้องฟ้า
ที่ไม่สามารถพักพิงได้
หัวใจ เปรียบได้ดั่งอะไรกัน
เหมือนหัวใจของเจ้าเหยี่ยวนั่นรึเปล่่า
หัวใจ เปรียบได้ดั่งอะไรกัน
เหมือนความเศร้าที่ต้องบินอยู่บนท้องฟ้านั่นรึเปล่า
(teru no uta)
อย่าเศร้าไปเลยโคลงเคลง...นกพิราบมันคงไม่เป็นไรหรอก...
ถึงเวลามันก็คงบินกลับรังอย่างปลอดภัย...อินชาอัลลอฮฺ..
พี่เคยนั่งมองเหยี่ยวที่ริมน้ำกลางเมือง
แรกๆมันบินโฉบไปเฉี่ยวมากันเป็นฝูงบนท้องฟ้าโน่น...
เขาว่าเหยี่ยวสามารถบินได้เหนือเมฆ สายตาเฉียบคมและยาวไกล
พี่ได้พิสูจน์ก็ตอนที่พี่นั่งกินข้าวโพดคั่วริมน้ำ แค่เปิดกระปุกเท่านั้น
เหยี่ยวที่บินสูงเหนือเมฆอยู่ๆก็โฉบลงมาปาดหน้าพี่ผับๆ
ไม่เคยสัมผัสกับเหยี่ยวในระยะใกล้ขนาดนั้นมาก่อน เสียวสุดๆ
ตามันคมมากเลยค่ะ พี่เลยรีบปิดกระปุกข้าวโพดคั่ว
จะกินเองก็ไม่กล้า จะให้มันกินด้วยก็ไม่เอาหรอก
ตัวมันโต เล็บมันก็คม ตามันก็คม น่ากลัวออก แถมมันยังแย่งขนมปัง
จากนกพิราบที่พี่ให้ไปด้วยนะ ตอนนั้นหมั่นไส้เหยี่ยวฝูงนั้นสุดๆ...
นกพิราบมันตัวเล็ก แล้วไม่ว่องไวเท่าเหยี่ยว เลยอดเลย
ขนาดนกกาพันธุ์ตัวโตยังสู้เหยี่ยวไม่ไหวเลย...พี่ทำได้แค่หมั่นไส้เหยี่ยว
และสะใจตอนที่มันแย่งก้อนขนมปังไป แต่แล้วบินไปไม่ทันไรก็ร่วงหล่นน้ำ
เสร็จปลา...พี่เห็นมันบินว่อนๆ ทำไรไม่ได้ แล้วสะใจสุดๆ 555
เลยได้แต่นั่งมองมันบินไปบินมาอยู่อย่างนั้น นั่งขำอยู่พรรค์นั้นคนเดียวนิ
(บ้าไม่บ้าไม่รู้แระ)...
จนพลบค่ำนะ...มันก็บินกันไปหมด เหลืออยู่ตัวนึงนิที่ยังไม่ยอมกลับรัง
พี่ก็เลยหันมองรอบตัวมั่ง อ้าววววว...เราก็ยังไม่หลอบบ้านกัน
คนที่เขามากับครอบครัวเพื่อนฝูงต่างพากันทยอยกลับ...
ที่นั่นไม่ใช่ที่เปลี่ยวหรอกจ่ะ เป็นแม่น้ำพาดผ่่านกลางเมือง...
แต่ว่าหาเรื่องนั่งพักจากงานนึง เพื่อจะไปทำงานกะดึกต่ออีกสองชั่วโมง
อีกที่นึงในช่วงปิดภาคเรียน แต่ยังไม่ถึงเวลา
ก็เลยนั่งมองเหยี่ยวบินว่อนไปมา สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมมันไม่กลับรังสักที
มัวทำไรอยู่ ตัวอื่นกลับกันหมดแล้ว เลยคิดอะไรเพลินๆได้อะไรตั้งหลายอย่าง
จากที่ท้อๆ หงอๆไม่กล้าทำโน่นทำนี่ กลัวโน่นกลัวนี่
พอเห็นเหยี่ยวตัวนั้นก็กล้าขึ้นมาซะงั้น...
เลยนึกถึงไอ้ที่พี่เอาของชาวบ้าน(teru no uta)มาแปะไว้ข้างบนนั่นขึ้นมาตอนนั้น...
ปัจจุบัน...ลืมไปแล้ว เพิ่งมานึกถึงตอนอ่านเรื่องเล่่าของโคลงเคลงนิ...
ได้ระลึกถึงฟาร์ม(หลัง)หล่าววววว 555
พอมานั่งมองวิถีของเหยี่ยว ก็ได้อะไรจากมันเยอะนะ...
ช่วงนั้นนั่งมองมันทุกครั้งทุกวันระหว่างพักงาน...
เห็นนกอื่นๆมาเล่นน้ำที่แม่น้ำด้วย
มีนกอะไรไม่รู้ พี่เห็นมันบินเอาหัวปักลงไปในน้ำทั้งตัวแล้วผุดขึ้นมาบินต่อ
แล้วปักหัวลงไปในน้ำอีก ทำพร้อมกันหลายตัว น้ำไม่แตกเลยสักนิดเดียว
ท่าปักหัวลงน้ำสวยและพลิ้วมาก พ่ีเลยโทรศัพท์ไปถามพ่อเลยทีนี้
พ่อบอกว่าน่าจะเป็นนกที่คนนำท่ามาใช้แข่งขันกีฬากระโดดน้ำ...
พี่จำชื่อไม่ได้แล้วเหมือนกันค่ะ...
แต่มันน่่ารัก ตัวเล็กๆสีขาวๆ ท่วงท่าสวยงามมากค่ะ
อัลลอฮฺสร้างสรรค์ทุกสิ่งมาให้เราเรียนรู้ มันคือการเรียนรู้นะพี่ว่า...
อัลฮัมดุลิลลาฮฺ
เล่าสู่กันฟังค่ะ
วัสลามค่ะ