ดูดิ มันหน้าบึ้งแระ ไอทีเราบ้าง เราจะควนหน้านายให้ยับเลย หุหุ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: Al Fatoni Date: ม.ค. 20, 2011, 01:22 PM
ประกาศ
ขณะนี้ผมกำลังทำ "ลิ้งค์คำตอบ" สำหรับคำถามที่ยังไม่ได้ตอบ พร้อมทั้งจะเริ่มใส่"หมายเลขประจำคำถาม"นั้นๆ ด้วย ไว้มาชี้แจงรายละเอียดอีกทีครับ และขออภัยอย่างยิ่งหากทำให้ไม่สะดวกประการใด - วัสสลามุอลัยกุม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: โต๊ะปาเกร์ Date: ม.ค. 20, 2011, 02:10 PM
วันนี้มีเรื่องดีดีมาเล่าสู่กันอ่าน....โต๊ะปาเกร์ภูมิใจเสนอ "เรื่องที่ไม่คาดคิด" (ให้เสียงภาษาใต้โดย...โต๊ะปาเกร์
"วันนี้แล้วสิน่ะ" กำหนดการประชุมอูลามาอ์ของชมรมอูลามาอ์ปัตตานี "ผ่านมาเกือบเดือนแล้วก็ยังหากล้องวิดีโอและกล้องไว้ถ่ายภาพการประชุมของเหล่าบรรดาอูลามาอ์ยังไม่ได้" หลังจากที่การประชุมครั้งก่อนผ่านไปเมื่อวันที่ 27 ธันวาคมที่ผ่านมา ซึ่งทางปอเนาะดาลอเป็นเจ้าภาพในการจัดการประชุม "เอาละถ้างั้นเราก็แค่อัดเสียงก็พอ ก็มีแค่เครื่องอัดเสียง MP3 เท่านั้นนี่นาทำไงได้ล่ะ" เสียงโต๊ะปาเกร์คิดในใจเสียงดังมาก
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเพื่อนโต๊ะปาเกร์ข้างห้องยื่นกล้องถ่ายรูปดิจิตอลให้พร้อมกับบอกว่า "อ่ะ บังมีคนฝากมาให้บังช่วยถ่ายรูปให้ด้วย" "อั้ลฮัมดุลิ้ลละห์ กำลังหาอยู่พอดีเลย" โต๊ะปาเกร์ยื่นมีอออกไปรับด้วยความปลื้มใจ ด้วยคิดว่าวันนี้จะได้ถ่ายรูปอูลามาอ์ทุกคนที่มาร่วมประชุม แต่ในระหว่างที่กำลังเตรียมตัวไปยังบาลายซึ่งใช้เป็นที่ประชุมนั้น สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น มีเพื่อนโต๊ะปาเกร์อีกคนเข้ามาแล้วพูดว่า "เฮ กาลู กาแว เนาะ มินเตาะตูลง วี แดมอ ตากัด วิดีโอ บูเละเดาะ กาแล อาดอ กล้องวิดีโอ" "ฮอ มอและ ล่า ซายอ โดะชาฆี กล้องวิดีโอ บอมอและ" โต๊ะปาเกร์ตอบรับด้วยความดีใจด้วยสำเนียงแปและปานกลางถึงมากที่สุด แล้วเพื่อนโต๊ะปาเกร์คนนั้นก็กลับไปเอากล้องวีดีโอและนัดไปเจอกันที่บาลาย
เมื่อไปถึงบาลายและได้กล้องถ่ายและกล้องวีดีโอเรียบร้อยแล้ว "ท่ำพรื๋อดี๋ว่ะ อยั่งกลอง ซ้องตั๋ว แต่หว่า ค่นถายค่นเดี๋ยว เหอว่าไป่ค้อฉ่วยไค่ให้ถ้ายให้ที่ดีหว่ะ แต่หว่าห๊าม่ายไคฮ้านซักคน กะเบ่อค่นเอิ๋นก่ามาค้อฉ่วยเราโอย่นิ" โต๊ะปาเกร์คิดในใจ(ด้วยสำเนียงใต้แบบสงขลา)พร้อมกับเอากล้องมาศึกษาวิธีใช้งานของทั้งสองเครื่อง
แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นหลังจากที่ไปลองเซ็ตเครื่องเสียงแบบมั่วๆ เมื่อเหลือบไปเห็นขาตั้งไมค์โครโฟนที่เคยใช้เสียบไมค์เวลาอาซาน ซึ่งตอนนี้มันถูกเก็บไว้ข้างฝาหลังจากถูกถอดไมค์ไปใช้ในโต๊ะประชุม สมองมันแปลความหมายได้ไวเท่าการมองเห็น มันแปลความหมายออกมาว่า "เนี่ยพบแล้ว ตั๋วฉ่วยข้องเรา" โดยไม่รอช้า โต๊ะปาเกร์รีบเข้าไปคว้ามันเพื่อที่จะพาไปดัดแปลงเป็นขาตั้งกล้อง
และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมดำเนินไปได้ไม่นานนัก อยู่ๆไฟฟ้าก็ดับลงกระทันหัน ทำให้การประชุมไม่คืบหน้าเท่าใดนัก แต่ไม่นานนักไฟฟ้าก็กลับมาอีกครั้ง แต่ช่วงที่ไฟฟ้าดับนี้แหละที่เป็นโอกาสของเรา
และแล้วสิ่งที่ต้องคิดก็เกิดขึ้น ว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อจะให้กล้องวิดีโอไปติดตั้งอยู่บนขาไมค์อันนี้ให้ได้ แล้วสารพัดวัสดุอุปกรณ์ที่พอหาได้บริเวณนั้นก็ถูกนำมากองรวมกันโดยความร่วมมือของผองเพื่อนโต๊ะปาเกร์เพื่อที่จะประยุกใช้ และแล้วก็สำเร็จ เมื่อกล้องวิดีโอถูกติดตั้งไว้บนขาตั้งไมค์ฯ ด้วยการยึดไว้ด้วยกระดาษลัง หนังยาง และเทปกาว อาจจะดูไม่หรูนักแต่ก็โอเคอ่าน่ะ (อิอิ) แล้วเจ้ากล้องก็ถูกนำไปใช้ภายใต้ความตะลึงงันของทุกสายตาที่ได้พบเห็น ต่างคนคงจะคิดว่า "คิดได้ไงเนี่ย"
แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อถ่ายวิดีโอไปได้สักพักก็เจอปัญหาแบตฯหมด "อารายกานเนี่ย" "แต่ไม่เป็นไร ถ่ายไปด้วยชาร์จแบตฯไปด้วยก้อได้" โต๊ะปาเกร์คิดในใจ พร้อมกับดำเนินการตามที่คิด จนสุดท้ายก็ได้ถ่ายภาพเหตุการณ์ไว้ตอดการประชุม
(โปรดติดตามตอนต่อไปในวันพรุ่งนี้ คืนนี้ง่วงแว้วววว)
หลังการประชุมเสร็จสิ้นลง มีการจัดเลี้ยงแก่เหล่าบรรดาอูลามาอ์ เหตุการณ์ต่างๆก็ดำเนินไปตามปกติ จนกระทั่ง เวลาที่เหล่าบรรดาผองเพื่อนโต๊ะปาเกร์ต่างรอคอยก็มาถึง เมื่อบรรดาอูลามาอ์กินเสร็จแล้วแยกย้ายกันกลับโดยต้องผ่านบรรดาโต๊ะปาเกร์ที่ต่างเรียงแถวกันเพื่อจับมือสลามเพื่อรับบารอกัต พอโต๊ะครูท่านสุดท้ายผ่านไป เหล่าบรรดาโต๊ะปาเกร์ต่างหันมองมาจ้องหน้ากัน และดูเหมือนต่างคนต่างเข้าใจความหมายของกันและกัน โดยไม่ต้องเอ่ยคำพูดใดๆ ทุกคนต่างมุ่งสู่วงอาหารที่บรรดาโต๊ะครูเหลือเอาไว้ แต่มิใช่เพื่อที่จะเก็บกวาดแต่อย่างใดไม่ แต่เพื่อจัดการสิ่งที่โต๊ะครูเหลือทิ้งไว้ให้โดยหวังบารอกัตของโต๊ะครูผู้มีความรู้ เหมือนโต๊ะครูท่านจะรู้ดีว่าหลังจากท่านทั้งหลายกลับกันหมดแล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับอาหารพวกนี้ สิ่งที่ท่านทั้งหลายเหลือไว้จึงมิใช่เพียงแค่ของเหลือ แต่ทว่าอาหารบางอย่างท่านยังมิได้แตะต้องด้วยซ้ำไป "แหมโต๊ะครูแต่ละท่านช่างรู้ใจโต๊ะปาเกร์เสียจริงเชียว ก็แหงละ ท่านเหล่านี้ก็เคยเป็นโต๊ะปาเกร์มาก่อนนี่นา" ภาพที่ท่านโต๊ะครูเห็นโต๊ะปาเกร์ยืนมองตาปริบๆในวันนี้คงจะทำให้ย้อนระลึกถึงความทรงจำในวันนั้นของท่านได้เป็นอย่างดี และเหตุการณ์ในวันนี้ก็จะเป็นความทรงจำให้เหล่าโต๊ะปาเกร์ได้ระลึกอีกครั้งเมื่อถึงวันนั้น อินชาอัลเลาะห์
แล้วเวลาที่ทุกคนต่างรู้ดีว่าต้องเกิดขี้นก็มาถึง ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่มีวันเลิกรา เพียงไม่นานนักโต๊ะปาเกร์แต่ละคนต่างก็สมัครสมานสามัคคีกัน ช่วยกันจัดการสิ่งที่โต๊ะครูทิ้งไว้ให้กันอย่างเอร็ดอร่อย และขอดุอาอ์ให้ได้รับบารอกัตกันไปเต็ม เมื่อช่วยกันจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ เตรียมตัวเรียนกีตาบกันต่อตามปกติ และรอคอยการกลับมาของเหล่าบรรดาโต๊ะครูอูลามาอ์อีกครั้งในอีกสองสัปดาห์........
เล่าโดย...โต๊ะปาเกร์...ณ ริมคลองยะหริ่ง ริมตลิ่งแห่งปอเนาะดาลอ
ขึ้น 15 ค่ำ เดือนยี่(ซอฟัร) ฮ.ศ.1432
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: zulian Date: ม.ค. 20, 2011, 07:45 PM
ณ ที่แห่งนี้ เพื่อใคร
มีเรื่องราวมากมาย.......ที่คิดว่ามันไม่ยากที่จะก้าวผ่านมัน.....พอเอาเข้าจริงมันช่างไม่ง่ายเลย
วันแรกที่เหยียบมาถึงจังหวัดนี้...........ที่นี่....ที่ใหม่ของรุสกีที่พระองค์ประทานมา......ความรู้สึกแรกดีใจที่ฉันได้มีโอกาสมาหาประสบการณ์ใหม่
แต่ข้างในลึกๆ.....ความรู้สึกกลัว.....ในสิ่งที่จะต้องพบเจอ อย่างบอกไม่ถูก
ที่นี่ มีมุสลิมน้อยมาก.....ไม่มีร้านอาหารอิสลามเลย....บริเวณที่ทำงานของฉัน....ไม่มีใครสวมฮิญาบนอกจากฉัน.....และไม่มีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนฉัน
เหมือนอยู่ตัวคนเดียว....บททดสอบต่างๆ...เข้ามา...ทุกวันๆ จนท้อ เหนื่อย ถามตัวเองว่า "ฉันมาทำอะไรที่นี่"
ในความโชคร้าย มักจะมีความโชคดีเสมอ......ชูโกร ต่อ อัลลอฮ ที่ให้ฉันได้มาอยู่ที่ ฉันรู้สึกว่า....ณ ตอนนี้ ฉันได้ใกล้ชิด พระองค์ มากกว่าที่ๆผ่าน
ฉันต้องหาคำตอบ จากคำถามของคน ต่างศาสนิก ทำไมต้องละหมาด ทำไมไม่กินหมู ถือศิลอดไม่หิวหรอ ละหมาดตั้ง 5 เวลา ไม่เหนื่อยหรอ ทำไมไปเที่ยวผับ บาร์ไม่ได้ ทำไมต้องไปไหว้หินดำ (ทำฮัจย์) ทำไม ทำไม และทำไม
บางคำถามก็ได้คำตอบ แต่บางคำถามกลับตอบไม่ออก เพราะ ฉันไม่สามารถสรรหาคำที่จะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจง่ายๆได้ เนื่องจากภาษาไทยไม่แข็งแรง เท่าภาษามลายู
ณ วันนี้ ฉัน ยังอยู่ที่นี่ อยากเจอพี่น้องร่วมศรัทธา ฉันจะได้เจอหรือป่าว
ร่วมลุ้น และเป็นกำลังใจให้ โปรดติดตามตอนต่อไป
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: BaE HoK Date: ม.ค. 20, 2011, 10:55 PM
เป็นกำลังใจให้เธอ zulian
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: zulian Date: ม.ค. 21, 2011, 11:54 PM
ณ ที่แห่งนี้ เพื่อใคร
เกือบ สองเดือนแล้ว แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่ามันนานเหมือนสองปี
วันนี้ต้อง รีบละหมาดอัซรี เพราะงานยังไม่เสร็จ กะว่าจะปั่นงานให้เสร็จก่อนมัฆริบ แล้วค่อยกลับ กุลีกุจออยู่กับงาน
ที่ต้องส่งกรม....จะทำยังงัยดีหล่ะ อยากให้มัสยิดได้รับเงินอุดหนุน เพื่อส่งเสริมงานศาสนาให้กับเด็กๆ ที่นี่ แต่เขากลับไม่ทำ
ส่งเรา......มันก็แปลกน่ะ...หรือว่าที่ ขาดคนทำงาน....พี่ๆที่ทำงาน...ต่างก็บ่นว่า ....."โห น้องแบบนี้แหละ กว่าทางโต๊ะอีหม่าม
ผู้นำศาสนาจะส่งงานมาให้น่ะ พี่นี้ทวงแล้ว ทวงอีก ก็อย่างว่าแหละ คนมันแก่แล้ว...จะทำงานเข้าใจเร็วนั่น..มันอยาก นี่ดีน่ะที่น้องมา
ไม่งั้นพี่ก็คงแย่เหมือนเดิม....อีกอย่างพี่ก็ไม่เข้าใจเรื่องศาสนาอิสลามเท่าไหร่" นี่คือ คำพูดที่ฉัน ได้ยินจนชิน จากพี่ๆ ต่างศาสนาเขาบ่นให้ฟัง
ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ....เราจะต้องทำให้ได้...ต้องช่วยให้ได้ ถึงแม้ว่า มันพ้นกำหนดเวลาส่งงานไปยังกรมแล้วก็ตาม อินชาอัลลอฮ
ฉันอยากเจอ พวกเขา โต๊ะอีหม่าม และพี่น้องของฉัน เรื่องงานมันก็จะง่ายกว่านี้ อินชาอัลลอฮ ซักวันเราได้เจอกัน ฉันขอดุอาร์
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: KHAD Date: ม.ค. 22, 2011, 01:11 AM
เฮ้อออออออออออออออออออออ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: BaE HoK Date: ม.ค. 22, 2011, 07:20 AM
ณ ที่แห่งนี้ เพื่อใคร
เกือบ สองเดือนแล้ว แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่ามันนานเหมือนสองปี
วันนี้ต้อง รีบละหมาดอัซรี เพราะงานยังไม่เสร็จ กะว่าจะปั่นงานให้เสร็จก่อนมัฆริบ แล้วค่อยกลับ กุลีกุจออยู่กับงาน
ที่ต้องส่งกรม....จะทำยังงัยดีหล่ะ อยากให้มัสยิดได้รับเงินอุดหนุน เพื่อส่งเสริมงานศาสนาให้กับเด็กๆ ที่นี่ แต่เขากลับไม่ทำ
ส่งเรา......มันก็แปลกน่ะ...หรือว่าที่ ขาดคนทำงาน....พี่ๆที่ทำงาน...ต่างก็บ่นว่า ....."โห น้องแบบนี้แหละ กว่าทางโต๊ะอีหม่าม
ผู้นำศาสนาจะส่งงานมาให้น่ะ พี่นี้ทวงแล้ว ทวงอีก ก็อย่างว่าแหละ คนมันแก่แล้ว...จะทำงานเข้าใจเร็วนั่น..มันอยาก นี่ดีน่ะที่น้องมา
ไม่งั้นพี่ก็คงแย่เหมือนเดิม....อีกอย่างพี่ก็ไม่เข้าใจเรื่องศาสนาอิสลามเท่าไหร่" นี่คือ คำพูดที่ฉัน ได้ยินจนชิน จากพี่ๆ ต่างศาสนาเขาบ่นให้ฟัง
ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ....เราจะต้องทำให้ได้...ต้องช่วยให้ได้ ถึงแม้ว่า มันพ้นกำหนดเวลาส่งงานไปยังกรมแล้วก็ตาม อินชาอัลลอฮ
ฉันอยากเจอ พวกเขา โต๊ะอีหม่าม และพี่น้องของฉัน เรื่องงานมันก็จะง่ายกว่านี้ อินชาอัลลอฮ ซักวันเราได้เจอกัน ฉันขอดุอาอ์
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: zulian Date: ม.ค. 22, 2011, 11:08 AM
วันนี้ต้องไปปลูกป่าชายเลน....ให้โลกก่อน เดี๋ยว จะกลับมาเล่าพี่ๆน้องๆในบ้านหลังนี้ฟัง
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: Al Fatoni Date: ก.พ. 01, 2011, 09:27 AM
ที่ตึก ๑๙ มอ.ปัตตานี
มีงานหนังสือ ตั้งแต่วันที่ ๑-๔ กพ. ๕๔
ใครสนรีบไปเลย เดียวไม่ทัน
วัสสลามุอลัยกุม
มีงานหนังสือ ตั้งแต่วันที่ ๑-๔ กพ. ๕๔
ใครสนรีบไปเลย เดียวไม่ทัน
วัสสลามุอลัยกุม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: as-satuly Date: ก.พ. 01, 2011, 09:40 AM
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
ขอเชิญร่วมงาน
ขอเชิญร่วมงาน
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: KHAD Date: ก.พ. 01, 2011, 02:54 PM
วันที่ 1 กับวันที่ 2 วันไหนน่าสนใจกว่าเหรอท่านผู้ใหญ่ ตอนนี้อยู่บ้านคิดว่าจาไปสักวันแต่ไม่รู้ว่าวันไหนน่าไปกว่ากัน
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: คนเดินดิน Date: ก.พ. 04, 2011, 11:04 AM
วันเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมา ได้เข้าร่วมอบรม BBL ที่โรงเรียนอนุบาล
เดินดินว่านะถ้านำความรู้เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ไปผนวกกับวิชาตะเซาวุฟ
ในการอบรมเลี้ยงดูบุตรหลานของตน มีการเผยแพร่และให้ความรู้ยังชุมชนต่าง ๆ
ให้สอดคล้องกับหลักศาสนา ต่อเนื่อง และสม่ำเสมอ
เค้าว่าเยาวชนคงไม่มืดมนอย่างทุกวันนี้ก็เป็นได้
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: Al Fatoni Date: ก.พ. 04, 2011, 11:07 AM
ที่ตึก ๑๙ มอ.ปัตตานี
มีงานหนังสือ ตั้งแต่วันที่ ๑-๔ กพ. ๕๔
ใครสนรีบไปเลย เดียวไม่ทัน
วัสสลามุอลัยกุม
วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ รีบๆ มีอุปกรณ์คอมฯ ขายเพี้ยบ แต่ถูกหรือป่าวไม่รู้ อิอิ แต่ผมซื้อปลั้กจิ๋วมาอันหนึ่ง ไว้เสียบตอนเล่มคอมฯ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: as-satuly Date: ก.พ. 04, 2011, 05:04 PM
วันที่ 1 กับวันที่ 2 วันไหนน่าสนใจกว่าเหรอท่านผู้ใหญ่ ตอนนี้อยู่บ้านคิดว่าจาไปสักวันแต่ไม่รู้ว่าวันไหนน่าไปกว่ากัน
ก็ทั้งสองวันนั้นแหละครับ
ป.ล. มะอาฟด้วยหากตอบช้าไปหน่อย เพราะเพิ่งมาสักเกตุเห็นน่ะ อีกอย่างคลื่นอินเตอร์เน็ตของโซนที่พักมีปัญหาขัดข้องเล็กน้อยขอรับ