salam
เมื่อวานไปซื้อของที่ซุปเปอร์ฯ และแวะซื้อเครื่องดื่มแก้กระหาย
ก่อนจะเดินไปนั่งตรงที่นั่ง ซึ่งเป็นวันหยุด เลยมีแต่คนพาครอบครัว
ออกมาทานอาหารข้างนอกกัน เสียงเด็กเจี๊ยวจ๊าว
ก่อนจะจ๊ะเอ๋กับเด็กน้อยน่าจะประมาณสองขวบเห็นจะได้
หน้ากลมแก้มแดง เหมือนอันปังแมน(คำว่าอันปัง มาจากคำว่า ขนมปังก้อนน่ะค่ะสาว่า)
ในการ์ตูนที่หลานที่บ้านดูเลยค่ะ น่าหยิบมากินงิ...
เจ้าเด็กน้อยหันมาเสร็จหันกลับไปหาพ่อแม่เขาก่อนจะหันมาอีก
ทีนี้มีส่งยิ้มหวานมาให้ด้วย เราเลยยิ้มกลับ พอเห็นเรายิ้มให้ ไม่เขินนะ
(ปกติเด็กจะเขินค่ะ) ยิ้มให้หล่าว ก่อนจะยกน้ำมาดื่ม ทำเหมือนข้าน้อยเลย
สักพักลงจากเก้าอี้ แล้วลากๆเก้าอี้ของตัวเองมาใกล้ๆ
ถ้าเป็นหนุ่มๆ เราคงคิดไปแล้วว่า กำลังโดนจีบ เหอๆๆๆ
สักพักพ่อของเด็กบอกอะไรไม่รู้
เจ้าเด็กน้อยเลยลากเก้าอี้กลับไป บ่นอะไรสักอย่างค่ะ ฟังไม่ออก
รู้แต่หน้าตาท่่าทางน่ารักสุดๆ ก่อนจะหันมาหล่าว
พูดอะไรบางอย่างกับข้าน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้อีกรอบ...
แววตาของเด็กช่างไร้เดียงสาค่ะ น่ารักดี...
ปกติไม่มีใครมองหรอกค่ะ มีแต่เด็กห้าขวบลงไปแหล่ะที่มอง...ของแปลกก็งี้ 555555
พอโทรกลับไปบ้านได้คุยกับหลานชายพอดี
เจอคำถามจากหลานชายว่า...
....อาละหมาดรึยัง....
สะดุ้งเลยค่ะ...พร้อมกับคิดในใจ นี่หลานเราถามเราอย่างนี้แล้วหรือ
แสดงว่า คงจะละหมาดเป็นแล้ว ก่อนจะยิ้มดีใจ...
และที่สะดุ้ง ก็คือไม่รู้จะตอบและอธิบายเด็กไม่กี่ขวบยังไงดี เพราะว่าละหมาดไม่ได้...
อีกอย่างไม่อยากโกหกหลานด้วย(ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ) เดี๋ยวจะเสียการปกครอง...
เลยบอกหลานไปว่า ตอนนี้อาละหมาดไม่ได้แล...
หลานถามซอกแซกว่าทำไมละหมาดไม่ได้ เลยบอกว่า บางครั้งผู้หญิง
ก็ละหมาดไม่ได้จ่ะ แต่ผู้ชายต้องละหมาดตลอดนะ...
(ไม่รู้ทำหลานงงไปหรือเปล่า...เห็นเงียบไปพักนึงก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไป)
เลยได้ถามแม่ แม่บอกว่า วันนี้เจ้าหลานชายเขาเริ่มหัดละหมาด...
โดนหลานถามอย่างนี้สะเทือนบ้างไหม(แม่แอบเตือนนัยๆ)
เพราะปกติแต่ไหนแต่ไรมาข้าน้อยละหมาดไม่ค่อยครบ
แม่คงเลยห่วงว่าพอไปอยู่ห่างไกลแล้วจะแย่ยิ่งกว่า ก็เลยดีใจที่ทั้งแม่ทั้งหลาน
ดูเป็นห่วงเป็นใยเรา(ก็แปลกใจว่า ทำไมเมื่อก่อนเวลาแม่ใช้ให้ละหมาด
ถึงได้ไม่พอใจแม่น่อ ใครถามถึงเรื่องละหมาด ก็รุ้สึกว่าเขาเหน็บแนมเราหรือเปล่าหว่า
เพราะเมื่อก่อนรู้สึกว่า ทำไมต้องใช้ด้วย รู้หน่า เดี๋ยวทำเอง
อย่่ามาเหน็บนะ อย่ามาเหน็บ อะไรประมาณนั้น ซึ่งจริงๆเขาคงไม่ได้เหน็บ
แต่เราคิดมากไปเอง อย่างกรณีที่หลานถามด้วยความไร้เดียงสา เป็นต้น)
เล่าสู่กันฟัง
วัสลามค่ะ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ... Date: ก.พ. 28, 2010, 11:44 AM
เราก้อชอบเด็กน้อยนิห์ พี่โด่โด่เหอ เจอเด็กน้อยน่ารัก น่ารัก หน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ ไม่ได้ ต้องแอบถ่ายรูปเก็บไว้ก่อน 555+
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: ก.พ. 28, 2010, 12:05 PM
^
^
พี่ว่าเด็กนะ ใครเห็นใครก็รัก แบบว่าน่ารักน่าเอ็นดู ว่าไหม...
แต่อย่่าให้โตมา...มันน่านัก...
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: ก.พ. 28, 2010, 01:56 PM
เอารูปเด็กพี่โด่โด่มาลงด้วยสิ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: Al Fatoni Date: ก.พ. 28, 2010, 02:49 PM
ใครทำเว็บเก่งบ้างครับ จะขอดึงมาทำงานเว็บหน่อย แจ้งหลังไมค์ก็ได้นะ - วัสสลาม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: ก.พ. 28, 2010, 03:14 PM
นางสาวไทย รักเด็กค่ะ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: ก.พ. 28, 2010, 04:00 PM
พี่เองเมื่อก่อนก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของเด็กที่ขาดพ่อแม่เหมือนกันนิน้องอันนูรเหอ
เพราะว่าอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาและเรียนโรงเรียนใกล้บ้านแบบไปกลับ
มาตลอด ไม่เคยห่างพ่อแม่ไปไหนนานๆ พอต้องมาอยู่คนเดียว
และเพื่อนมันดันส่งเพลงที่เกี่ยวกับเด็กกำพร้ามาให้ มีหลายท่อนที่กระแทกใจเลย...
ที่มหาลัยพี่มีโปรเจคเกี่ยวกับการดูแลเด็กพิการทางสมอง(ออติสติก)ด้วย
ว่าเราจะดูแลและให้การช่วยเหลือเขาในด้านใดยังไงบ้าง
หรือให้เขามีอาชีพอะไรแบบนี้อ่ะจ่ะ พี่ลุยโปรเจคนี้มาหลายปี
รุ้สึกว่า ภาษาญี่ปุ่นหรือภาษาใดๆแทบไร้ความสำคัญ
เพราะว่าเด็กกลุ่มนี้จะมีปัญหาด้านการสื่อสารกับคนอื่น
แต่มีความสามารถที่มนุษย์ทั่วๆไปทำไม่ได้ เราก็เลยต้องศึกษาลักษณะ
การสื่อสารของเขา คือต้องพยายามเข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่ออะไรเรา
พี่เองรู้แค่ว่่า เวลาเราต้องการสืื่ออะไรสักอย่าง แต่สื่อไม่ได้มันอึดอัดแค่ไหน
หรือเวลาสื่อออกไปแล้วเขาไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดพลาด
มันรู้สึกเจ็บและอึดอัดแค่ไหน...ยิ่งได้ดูหนังที่เขาทำเกี่ยวกับเด็กพิการด้านสมอง
ที่ทำอะไรและบอกอะไรใครลำบาก โดนคนรังแก โดนสังคมทำร้าย
แม้แต่ตอนแม่เจ็บหนักเข้าโรงพยาบาล เขาก็ไม่ได้สื่อด้วยการร้องไห้ออกมา
แต่กลับเป็นการวิ่งไปเอามือรับน้ำฝน แม้แต่ตอนวิ่งเข้าเส้นชัยชนะ
เขาก็ไม่ได้แสดงความดีใจอย่างที่คนทั่วไปทำ...
ดูไปก็แทบร้องออกมางิ แต่ว่าอายชาวบ้านเขา ไม่กล้าร้องออกมา
แต่เพื่อนที่เรียนในห้องแอบร้องใหญ่เลย...ดูแรกๆเข้าไม่ถึงจิตใจเขา
ต้องดูหลายตอนกว่าจะ GET
ซึ่งมันจะเป็นอารมณ์ประมาณนั้น...พี่เองก็ต้องดูวิดีโอพวกนี้
ก่อนลงไปคลุกคลีกับเด็กกลุ่มนี้และทำความรู้จักกับพวกเขา
บางคนอายุมากกว่าพี่อีก แต่หน้าตาเหมือนเด็กไม่กี่ขวบเอง...
และที่สำคัญนิสัยน่ารัก ดูใสซื่อบริสุทธิ์ไม่ต่างจากเด็กๆเลย
เวลาได้ทำกิจกรรมด้วย เลยรู้สึกสบายใจ ผ่อนคลาย
เพราะว่าบางครั้งอยู่กับคนปกติทั่วไปก็เหนื่อยเอาการเหมือนกัน
ต้องรบกันทางความคิดประจำ
พอไม่ต้องคิดอะไรมากมาย และได้ทำตรงจุดนั้น ก็ว่าสบายใจดีไปอีกแบบ
ชอบ ก็เลยทำอยู่หลายปี..เพิ่งจะหยุดไป เพราะไม่มีเวลา...
ก่อนกลับอาจารย์ก็ชวนออกพื้นที่เหมือนกันจ่ะ...
แต่ที่ผ่านมาเขาไม่ยอมให้ถ่ายรูปก็มีนะ พ่อแม่เขาไม่อนุญาต
ซึ่งเราก็ต้องน้อมรับตรงจุดนี้...แต่ถ้าเป็นรูปผลงานของเขานั้นไม่เป็นไรเลย...
พี่เคยถามอาจารย์พี่ว่า หากวันนึงพ่อแม่ของพวกเขาไม่อยู่แล้ว
แล้วคนที่พิการทางสมองเหล่่านี้จะทำยังไง เพราะว่าเขาต้องพึ่งพาพ่อแม่
อยู่ตลอดเวลา เขาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ อาจารย์พี่เลยบอกว่า
มีศูนย์ที่คอยช่วยเหลือตรงนี้...และฝึกอาชีพให้ด้วย
ก็เลยได้ไปดูงานกัน เป็นอะไรที่น่าทึ่งนะ พี่ไม่เคยรู้ว่ามีอะไรแบบนี้
บนโลกใบนี้มาก่อนด้วยซ้ำ ถือว่าเป็นความรู้ใหม่ มุมมองใหม่
และก็เกิดคำถามว่า เขาจะมีบาปบุญไหมในวันตัดสิน...
ปล.พี่ขอเป็นมิสไทยแลนด์เวิร์ลแล้วกันนะอิลฮาม
ตำแหน่งนางสาวไทยยกให้อันนูรกับซานา
และนางามบนดอยคงไม่แคล้ว..... 5555555
แบบว่า...อ่ะฮั้น...รักเด็กๆค่ะ
วัสลามค่ะ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: Al Fatoni Date: ก.พ. 28, 2010, 04:32 PM
ส่วนตัวผม คนที่หากผมจากไปนาน แล้วเมื่อได้เจอกันใหม่ แล้วรู้สึกอยากจะร้องไห้ด้วยความคิดถึงสุดๆ นั้น ก็คือ แม่ของผมเอง ยิ่งมาเรียนที่ไกลๆ ไม่ได้เจอหน้าแม่ตั้งห้าเดือนกว่าๆ แล้ว ไม่รู้จะเป็นยังงัยบ้าง อยากกอดแม่ให้หายคิดถึงสุด - วัสสลามุอลัยกุม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: hiddenmin Date: ก.พ. 28, 2010, 05:06 PM
เอาข่าวเก่ามาเล่าใหม่
ชมเด็กว่าขยันดีกว่าชมว่าฉลาด
ตามไปเสพได้ที่ http://www.blognone.com/node/5443
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: ก.พ. 28, 2010, 06:38 PM
^
^
Yoku Gambatta Ne
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: คนเดินดิน Date: มี.ค. 01, 2010, 11:51 AM
salam
วันนี้ไม่ได้ไปสอน สงสารนักเรียนของเดินดินสุด ๆ
แต่ความพร้อมของร่างกายและจิตใจยังไม่เต็มร้อย
อินชาอัลลอฮ์พรุ่งนี้คงได้กลับไปทำหน้าที่เหมือนทุกวัน
(เศร้าจิต)
วัสสลาม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 01, 2010, 02:58 PM
^
ไม่สบายหรือ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: มี.ค. 01, 2010, 04:57 PM
งั้นไปดื่มชาบำรุงสุขภาพกันนะก๊ะเดินดินนะ...
เดี๋ยวน้องค้างจัดให้ (ที่ร้านน้ำชาค่ะ) วันนี้ฟรี ไม่คิดตังค์
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 01, 2010, 05:09 PM
แน่ใจนะว่าตัวอ่อนกว่าก๊ะเขา
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: มี.ค. 01, 2010, 05:33 PM
เบ่อเพิ่งจบตรีมาหมาดๆนิ