salam
สำหรับตัวผมเองในวันนี้นั้น ผมรู้สึกว่า จิตใจตัวผมเองไม่ค่อยดีสักเท่าไร รู้สึกปั่นป่วนในจิตใจ ไม่รู้ว่าทำไมจริง ๆ หรือว่าคิดถึงใคร หรือว่าคิดอะไรไม่ออกก็ไม่รู้
อาจจะเป็นเพราะว่า ผมนั้นมีงานต้องทำและต้องเคลียร์เยอะแยะไปหมด จึงทำให้ต้องเกิดครุ่นคิดไปมาหลายรอบ 
เลยตัดสินใจไปปลีกวิเวก(เพื่อหาที่สงบ ๆ ทำให้จิตใจสงบขึ้นมา)สัก ๓-๔ ชั่วโมง 
จึงตัดสินใจในช่วงประมาณบ่ายสามโมงของวันนี้ ปั่นรถจักรยานจากหมู่บ้านโสร่ง(ที่อยู่ของหอพักของผม)มุ่งสู่มัรกัซฺดะอฺวะฮ์ยะลา เพื่อไปร่วมละหมาดญะมาอะฮ์, และร่วมนั่งฟังบะยานแปลไทยสักหน่อย เพราะวันนี้ ประมาณช่วงบ่าย ผมเองก็มีโปรแกรมจะไปเยี่ยมเยี่ยนที่มัรกัซฺอยู่แล้ว(ถึงแม้ว่า ต้องสละการงานที่สำคัญบางอย่างก็ตาม เพราะว่าเดิมทีมีโปรแกรมจะไปมัรกัซฺอยู่แล้ว) เลยไปถึงมัรกัซฺฯแล้ว รวมระยะทางปั้นรถจักรยานประมาณ ๗ กิโลเมตรได้ เล่นเอาเหงื่อออกเต็มเสื้อซับใน หลังจากนั้น ก็ไปละหมาดสุนัตตะฮิญะตุ้ลมัสญิด ๒ เราะกะอะฮ์ และนั่งอ่านอัลกุรอ่าน สักพักก็มีเด็กมัรกัซฺฯแบกคานคนตายมาวางที่ในตัวมัสญิด(อินนา ลิลลาฮิ วะอินนา อิลัยฮิ รอญิอูน) แต่ไม่ได้ละหมาดคนตายที เพราะต้องละหมาดอัศริกันก่อน
หลังจากนั้น เด็กมัรกัซฺฯคนนึง ลุกขึ้นอะซานละหมาดอัสริทันที เวลาประมาณ ๑๔.๐๐ น. และพวกเราก็ละหมาดสุนัตก่อนละหมาดอัศริกัน ต่างคนต่างก็ทำการละหมาดสุนัตกัน และเวลาประมาณ ๑๔.๓๐ น. ก็ทำการอิกอมะฮ์ละหมาด และก็ทำการละหมาดอัศริ และดุอาอ์เสร็จ
ต่อมา ก็มีการละหมาดคนตายต่อทันที ซึ่งเป็นศพมุสลิมะฮ์ พอละหมาดกันเสร็จ ผมก็ไปนั่งฟังบะยานต่อที่จุดแปลภาษาไทย ซึ่งก็นั่งฟังบะยานจนเสร็จเวลาประมาณ ๑๘.๐๐ น. และประโยคนึงที่กินใจของผมมาก ๆ เลย(หมายถึง ฟังแล้วเข้าเนื้อเข้าใจของผมเลย) ก็ประมาณว่า "...ท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เคยปวดร้าวสิ่งใดต่อการปฏิบัติของประชาชาติของท่านในสิ่งที่ไม่ดีต่าง ๆ นานา พวกเราในฐานะประชาชาติ(อุมมะฮ์)ยุคของท่าน ก็ต้องดำเนินตามแบบอย่างของท่าน กล่าวคือ ต้องมีอาการปวดร้าวในจิตใจด้วยเช่นกัน แต่ห้ามมีการแตกร้าวในหมู่ของพวกเราในฐานะพี่น้องร่วมคำปฏิญาณ ๒ ประโยค(ชะฮาดะตาน)เดียวกัน ไม่งั้นจะกลายเป็นการแตกแยกตามมาทันที เพราะด้วยการขาดความไม่เข้าใจที่แท้จริงระหว่างกันนั่นเอง..."
หลังจากนั้น บะยานเสร็จ ผมก็ต้องรีบเดินทางกลับหมู่บ้าน(ที่พักของผม)ทันที เพราะมันจะมืดเต็มแก่แล้ว และผมก็ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ปั่นรถจักรยานกลับมาถึงที่พักโดยปลอดภัย เพราะยังไม่ได้ตระเตรียมสัมภาระที่จะไปอิอฺติก๊าฟโดยเฉพาะที แค่อยากไปร่วมละหมาดและนั่งฟังบะยานก่อน
แต่ที่มาเล่าให้ฟังนั้น ไม่ได้มีเจตนาอืนใด แค่อยากมาเล่าถึงความรู้สึกที่ได้ไปให้ฟัง(อ่าน)กัน ก็เพราะว่า หลังจากที่ได้ไปมัรกัซฺฯมาแล้วในวันนี้นั้น ผมมีความรู้สึกโล่งใจจากการคิดมากต่าง ๆ นานา เพราะได้ไปสัมผัสบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกโล่งอกโล่งใจ ทำให้คิดอะไรได้มากมาย ทำให้รู้สึกสบายใจ และทำให้รู้สึกดีขึ้นมามากมาย แถมยังได้เจอเพื่อน(ทีมงาน)อีกด้วย อัลหัมดุลิลลาฮฺครับ...วัลลอฮุอะอฺลัม - วัสสลามุอะลัยกุม
ปล.(ส่งท้าย) ว่า รวมระยะเส้นทางไป-กลับ ในการปั้นรถจักรยานในวันนี้นั้น ก็ประมาณ ๑๔ กิโลเมตร อัลหัมดุลิลลาฮฺ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: hiddenmin Date: มี.ค. 03, 2010, 12:33 AM
ปั่นจักรยาน 7 กิโล อืดน่าดู
นี้แหละขอดีของการไปมัรกัส ไปแล้วสบายใจ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: nada-yoru Date: มี.ค. 03, 2010, 12:42 AM
salam
แม้จะไม่มีโอกาสได้ไปร่วมงานเมาลิด...
แต่ทุกครั้งที่ได้อ่านประวัติและเรื่องราวของท่านนบีมูฮัมมัด
ซอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม
ก็ทำให้รับรู้และรู้สึกว่า...นบีของเรามีหัวใจรักและเมตตา
เปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนาดีต่อประชาชาติ(อุมมะฮฺ)ของท่านยิ่งนัก
และไม่ว่างานจะเล็กหรือใหญ่ หากงานนั้น คนที่ไปร่วมงาน
ต่างมีความรักต่อกันและกัน มอบสิ่งดีๆให้แก่กันและกัน...
เชื่อว่างานนั้นจะอบอวนไปด้วยความอบอุ่น จนซ่านไปถึงหัวใจค่ะ...
และเราจะกลับมาพร้อมกับหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยรักต่อพ่ีน้อง...อินชาอัลลอฮฺ...
ปล.ใครว่าเราแก่ ขอให้หน้าแก่กว่า 555555
เจอหน้า...เรียกพี่ไม่ว่า...อย่าเผลอเรียกว่าน้องละกานนนนนน
วัสลามค่ะ
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 03, 2010, 12:53 AM
เมาลิดบ้านไหนเขาอ่าน ตอลาอัลบัดรูอาลัยนา นั้นอันนูร
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 03, 2010, 12:57 AM
^
ยังไม่นอนอีกหรือไง
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 03, 2010, 01:39 AM
ทำไมฝั่งธรรมไม่มีเลยนิ มีแต่จัดกันเล็กๆเฉพาะพวกอุสตะและเด็กที่สนใจบางคนที่อยากเขา จัดที่บาลา แล้วก็เลี้ยงข้าว แค่นั้นเอง
แต่ของพวกหอในจัดหรอยกว่า อ่านซางีภาษานายู แล้วให้พวกหอหญิงทำบูโบให้กิน เสียดายตอนนั้นยังไม่รู้จักวัฮบีเท่าไหร่เลยอ่านซางีไม่ค่อยเป็น อดลองอ่านเลย 55555
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 03, 2010, 01:50 AM
นึกถึงถ้าฝั่งธรรมทำเมาะโละพร้อมๆกันทั้งหมดนะ คงต้องตากแดดกลางสนามกันทั้งโรงเรียนแน่
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: hiddenmin Date: มี.ค. 03, 2010, 07:51 AM
อ่านไม่ได้ บิดอะฮ ไม่ใช่แนวทางของอิลฮัม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: AUZULODEEN Date: มี.ค. 03, 2010, 09:33 AM
salam
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: Bangmud Date: มี.ค. 03, 2010, 09:59 AM
salam
salam
หลังจากนั้น เด็กมัรกัซฺฯคนนึง ลุกขึ้นอะซานละหมาดอัสริทันที เวลาประมาณ ๑๔.๐๐ น. และพวกเราก็ละหมาดสุนัตก่อนละหมาดอัศริกัน ต่างคนต่างก็ทำการละหมาดสุนัตกัน และเวลาประมาณ ๑๔.๓๐ น. ก็ทำการอิกอมะฮ์ละหมาด และก็ทำการละหมาดอัศริ และดุอาอ์เสร็จ
ต่อมา ก็มีการละหมาดคนตายต่อทันที ซึ่งเป็นศพมุสลิมะฮ์ พอละหมาดกันเสร็จ
1. ไม่แน่ใจว่าเวลาเท่าไรแน่ ทำไมละหมาดอัศริเร็วจัง(คิดว่าน่าจะเป็น 16 น.มากกว่า)
2. เท่าที่สังเกต คณะญะมาอัตตับลีฆที่มามัสญิดบ้านผม ไม่ค่อยมีใครละหมาด สุนัตก่อนอัศริ ผมก็ไม่เคยทำ
3. ในภาคกลางหลายมัสญิด จะไม่ยอมละหมาดญะนาซะฮฺ หลังละหมาดอัศริ เพราะผู้ใหญ่บอกว่า หลังละหมาดอัศริแล้วไม่มีละหมาดอะไรอีก
เป็นข้อสังเกตน่ะครับ แต่ผมเข้าใจความรู้สึกที่ท่าน อัสสตูลี่ต้องการสื่อ เมื่อไหร่จิตใจสับสน ก็เข้าหาอัลลอฮฺด้วยวิธีต่าง ๆ แล้วจะสงบได้
วัสสลาม
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: a d n a n Date: มี.ค. 03, 2010, 10:34 AM
salam
1. ไม่แน่ใจว่าเวลาเท่าไรแน่ ทำไมละหมาดอัศริเร็วจัง(คิดว่าน่าจะเป็น 16 น.มากกว่า)
2. เท่าที่สังเกต คณะญะมาอัตตับลีฆที่มามัสญิดบ้านผม ไม่ค่อยมีใครละหมาด สุนัตก่อนอัศริ ผมก็ไม่เคยทำ
3. ในภาคกลางหลายมัสญิด จะไม่ยอมละหมาดญะนาซะฮฺ หลังละหมาดอัศริ เพราะผู้ใหญ่บอกว่า หลังละหมาดอัศริแล้วไม่มีละหมาดอะไรอีก
เป็นข้อสังเกตน่ะครับ แต่ผมเข้าใจความรู้สึกที่ท่าน อัสสตูลี่ต้องการสื่อ เมื่อไหร่จิตใจสับสน ก็เข้าหาอัลลอฮฺด้วยวิธีต่าง ๆ แล้วจะสงบได้
วัสสลาม
Walaikummusalam...
1. น่าจะเป็นอย่างที่แช ว่าละครับ
2. เป็นไปได้ว่า เค้ารอดูท่าทีว่าคนพื้นที่เค้ารีบอีกอมะฮ์หรือเปล่านะครับ วัลลอฮอะลัม แต่ผิดกับที่พบเจอมา จะให้ความสำคัญกับซุนนะฮก่อนซุบฮี และก่อนอัสรี มากๆ พอๆ กับ ซุนนะฮหลังละหมาดอื่น ๆ ที่ละหมาดได้ครับ
3. เคยครั้งนึง ออกแถวหนองจอก แล้วเค้ามาตามให้ญะมาอัตไปร่วมญานาซะฮ ซึ่งตรงกับหลังอัสรี ตอนนั้นไม่ทันได้สังเกต แช พูดถึงเลยนึกขึ้นได้
Wasalamualaikum...
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 03, 2010, 10:40 AM
ถ้าเขาอ่าน ตอลาอัลบัลรูอาลัยนา แสดงว่าเขาอ่านซางีประวัตินบีตั้งแต่ต้นจนจบน่ะสิ หรืออย่างบ่อยๆก็อ่านไปถึงช่วงนบีฮิจเราะห์ไปมาดีนัฮ ยาวเป็นชั่วโมงเลยนะนั่น นอกจากเขาจะอ่านข้ามเพื่อจะได้อ่านตรงนั้นพร้อมๆกัน
ส่วนใหญ่ที่เจอ(ในกรุงเทพนะไม่ใช่แถวบ้าน) อ่านได้ประมาณ4-5บทถึงช่วงที่นบีเกิด ก็จะยืนชอลาวัต แล้วต่อไปอีกไม่กี่บทก็จบไป ดูอา แล้วกินข้าวกัน
แสดงว่าวสส.เขาทำเวอร์ชั่นเต็มหรือไงนั้น
ใครมีประสบการณ์ช่วยมาวิจารณ์หน่อย พอดีผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เดาเอา เพราะความน่าจะเป็นมันควรเป็นแบบนั้น
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: rayes Date: มี.ค. 03, 2010, 11:45 AM
บรรยากาศภายในมัรกัซ ยะลา
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: กูปีเยาะฮฺสะอื้น Date: มี.ค. 03, 2010, 11:52 AM
เมื่อนานมาแล้วผมเคยเรียนที่นี่(มัซกัรยะลา)ตอนนั้นกำลังตอกเสาร์เข็มอยู่เลย
Re: เรื่องที่ฉันอยากเล่า... By: ILHAM Date: มี.ค. 03, 2010, 02:02 PM
ใช้เวลาอ่านซางีประมาณกี่ชั่วโมง